E vërteta, ose ajo që është e vërtetë, është një mënyrë për të përshkruar atë që është në fund të fundit reale. Në një nivel natyror, e vërteta mund të mendohet thjesht si ajo që është e saktë, ndërkohë që në zhvillimin tonë shpirtëror jeton, e vërteta mund të jetë mësimi i mësimeve të bazuara në shpirtërore ose, më mirë, pranueshmëria jonë ndaj tyre si të vërteta hyjnore. Por Swedenborg shkon edhe më tej në shpjegimin e tij të së vërtetës, duke mësuar se e vërteta është forma e dashurisë, ose si shprehet dashuria.

Në një farë kuptimi, e vërteta është një sistem shpërndarjeje për dashurinë dhe për shkak se ndarja e dashurisë është vetë qëllimi i realitetit, kjo e bën të vërtetën jashtëzakonisht të rëndësishme. Dhe ndërsa e vërteta mund të vijë në formën e rregullave dhe fakteve të thata dhe të ftohta, ajo është në maksimum një gjë e bukurisë së papërshkrueshme, diçka që na lëviz brenda.

Natyra e së vërtetës buron nga ideja se Zoti në thelbin e Tij është vetë dashuria, e përsosur dhe e pafundme, dhe se Ai na do përtej aftësisë sonë për të imagjinuar. Dhe ashtu siç duam që njerëzit që duam të na duan, po ashtu edhe Zoti ka dëshirën më të thellë që ne ta duam Atë; Dashuria e tij dëshiron të arrijë tek ne dhe të frymëzojë dashurinë nga ana tjetër.

Dashuria, megjithatë, nuk mund të veprojë më vete; ka nevojë për një medium për të punuar. Mendoni për këtë në këtë mënyrë: për të shprehur dashurinë për dikë, keni nevojë për një fytyrë me të cilën të buzëqeshni, një zë me të cilin të flisni, krahë për t'u përqafuar ose mjete të ndryshme që mund t'i përdorni për të bërë mirë, me dashuri. gjëra për njerëzit që doni. Pa këto gjëra është thjesht një ndjenjë, e ngecur brenda dhe mjaft e padobishme. Në njëfarë kuptimi, nëse nuk mund të shprehet, ekzistenca e tij nuk është me të vërtetë mjaft e plotë.

"E vërteta", atëherë, mund të përkufizohet si "shprehje e dashurisë" ose ndoshta si "dashuri e shprehur". Kjo mund të jetë mjaft e thellë dhe e bukur: shprehja në fytyrën e një nëne të re, duke parë fëmijën e saj për herë të parë - kjo është e vërteta, në një nivel përtej fjalëve. Ndjenja tek ajo shprehet, dhe ne e marrim atë dhe ndjejmë vetë një valë emocioni. Në një nivel akoma më të lartë, ne mund të përpiqemi të përfytyrojmë shprehjen në fytyrën e Zotit kur ai na shikon, dashurinë që derdhet prej tij; kjo është e vërteta në thellësinë e saj.

Por e vërteta vjen edhe në nivele më të ulëta. Mendoni për mënyrat se si i duam fëmijët tanë - nganjëherë kjo do të thotë të vendosim disa rregulla të rrepta bardh e zi. "Mbaji duart për vete" dhe "duhet të më bindesh" nuk tingëllojnë shumë të dashura, dhe ta bësh një fëmijë të nxjerrë plehrat nuk ngjall saktësisht ndjenja të ngrohta dhe mendime poetike. Por ne në fakt po i duam kur u japim mësime që do t'i ndihmojnë ata të jenë njerëz të mirë, edhe nëse kjo dashuri nuk shkëlqen nga sipërfaqja e asaj që po themi. Zoti duhet të na trajtojë në të njëjtën mënyrë ndonjëherë, veçanërisht në fazat e hershme të rritjes sonë shpirtërore. "Ti nuk do të vrasësh" nuk tingëllon aq i dashur, dhe urdhri për të mos lakmuar mund të duket jorealist dhe i padrejtë në kufi. Megjithatë, nëse i shikojmë nga afër, mund të shohim se ata janë të dashur dhe po na bëjnë të jemi njerëz të dashur.

Pra, e vërteta vjen në shumë nivele dhe në shumë forma, e formësuar dhe e përshtatur në mënyra të ndryshme që ne mund të udhëhiqemi të jemi të mirë dhe të dashur. Kjo është arsyeja pse kaq shumë gjëra të ndryshme në Bibël - gurët, uji, vera, bimët, shpatat dhe shumë të tjera - të gjitha përfaqësojnë të vërtetën; të gjithë kanë nuanca kuptimi që pasqyrojnë shumë lloje të së vërtetës që Zoti përdor për të na udhëhequr.

Megjithatë, në zemër, e gjithë e vërteta është një mënyrë për të ndarë dashurinë. Nëse e shikojmë këtë, do ta vlerësojmë siç duhet.

(Referencat: Apokalipsi i shpjeguar 434; Sekretet Qiellore 1904 [3], 3077, 3207 [1-3], 3295, 3509 [2], 4247, 5912, 6880, 7270 [2-3], 8301 [2], 8456, 9407, Arcana Coelestia 9407 [13], 9806, 10026; Urtësia Hyjnore 9; Providenca Hyjnore 10, 36; Apokalipsi i shpjeguar 627 [5-6]; Doktrina e Jetës për Jeruzalemin e Ri 36; Jeruzalemi i Ri dhe Mësimet e Tij Qiellore 24; Feja e vërtetë e krishterë 209 [2-4], 224 [1-2], 379, 398)

2906. "Vitet e jetës së Sarës" do të thotë kur ndonjë e vërtetë hyjnore ekzistonte ende në tokë. Kjo është e qartë nga kuptimi i "viteve" si e gjithë periudha e Kishës nga fillimi në fund, dhe kështu "vitet" si periudha, për të cilat u fol menjëherë më lart në 2905; dhe nga kuptimi i "jetës së Sarës" siç qëndron në lidhje me të vërtetën hyjnore, e cila është diskutuar edhe pak më lart, në 2904. Prandaj, fundi nënkuptohet këtu kur asnjë e vërtetë hyjnore nuk ekzistonte më, siç rrjedh edhe nga fjalët që shfaqen menjëherë përpara tyre.

[2] Ai "vit" nënkupton të gjithë kohëzgjatjen e gjendjes së Kishës, nga fillimi në fund, ose çfarë është e njëjtë, një periudhë e tërë, dhe që në përputhje me rrethanat "vitet" tregojnë periudha kohore brenda një tërësie të përgjithshme, bëhet qartë nga vendet e mëposhtme në Fjalët: Në Isaia,

Zoti më ka vajosur për t'u sjellë lajmin e mirë atyre që nuk duan; Ai më ka dërguar për të lidhur ata me zemër të thyer, për të shpallur lirinë për robërit dhe hapjen e çdo lloji për ata që janë të lidhur, për të shpallur vitin e mëshirës së Zotit dhe ditën e hakmarrjes së Perëndisë tonë. Isaia 61:1-2.

Kjo i referohet Ardhjes së Zotit. "Viti i Vullnetit të Zotit" nënkupton kohën e Kishës së re. Në të njëjtin profet,

Dita e hakmarrjes ishte në zemrën time dhe viti i shëlbimit Tim kishte ardhur. Isaia 63:4.

Kjo vlen në mënyrë të ngjashme me Ardhjen e Zotit. "Viti i shëlbimit" shënon kohën e Kishës së re. Në të njëjtin profet,

Dita e hakmarrjes së Zotit, viti i ndëshkimit për konfliktin mbi Sionin. Isaia 34:8.

Këtu kuptimi është i ngjashëm.

[3] E njëjta periudhë quhet edhe "viti i vizitës": në Jeremia,

Unë do t'u sjell të keqen njerëzve të Anathothit në vitin e fushatës së tyre. Jeremia 11:23.

Në të njëjtin profet,

Unë do të sjell mbi Moabin vitin e marshimit të tyre. Jeremia 48:44.

Dhe akoma më qartë në Ezekieli,

Pas shumë ditësh do të vizitoheni; në vitet e fundit do të vini në vendin që është kthyer nga shpata, që është mbledhur nga shumë kombe, në malet e Izraelit, që do të jetë një shkreti përjetë. Ezekieli 38:8.

"Vitet e fundit" tregojnë periudhën përfundimtare të Kishës kur ajo bëhet ajo që nuk është Kisha, ata që më parë i përkisnin Kishës refuzohen dhe të tjerët pranohen nga vende të tjera. Në Isaia,

Kështu më tha Zoti: Në një vit, sipas viteve të rrogëtarisë, do të zhduket gjithë lavdia e Kedrit. Isaia 21:16.

Kjo vlen edhe për periudhën e fundit.

[4] Në Ezekieli,

Ju jeni bërë fajtorë me gjakun tuaj që keni derdhur, jeni ndotur me idhujt tuaj që keni bërë, keni shkurtuar ditët tuaja dhe keni ardhur në vitet tuaja. Prandaj të kam bërë tallje për kombet dhe tallje për të gjitha vendet. Ezekieli 22:4.

"Të arrish në moshën e dikujt" do të thotë të arrish fundin kur Zoti të largohet nga Kisha. Në Isaia,

Zoti foli tani, duke thënë: "Në tre vjet, si në vitet e një rrogëtari, lavdia e Moabit do të bëhet e pavlerë me gjithë turmën e tij të madhe; dhe pjesa tjetër do të jetë e vogël dhe e parëndësishme. Isaia 16:14.

"Për tre vjet" nënkupton gjithashtu fundin e Kishës së mëparshme - "tre" do të thotë ajo që është përfunduar dhe ajo që është fillimi, shih 1825, 2788.

[5] Shtatë dhe shtatëdhjetë kanë të njëjtin kuptim, shih 720, 728, 901. Prandaj, në Isaia thuhet: Atë ditë do të jetë që Tiri do të harrohet për shtatëdhjetë vjet, sipas ditëve të një mbreti. Në fund të shtatëdhjetë vjetëve do t'i ndodhë Tiros sipas këngës së prostitutës. Në fund të shtatëdhjetë vjetëve, Zoti do të vizitojë Tirin dhe ajo do të rikthehet si prostitutë. Isaia 23:15, Isaia 23:17.

"Shtatëdhjetë vjet" do të thotë e gjithë periudha, nga momenti i krijimit të Kishës deri në momentin që ajo vdes, të cilat janë gjithashtu "ditët e një mbreti", sepse "mbret" do të thotë e vërteta e Kishës, shih 1672 , 1728 , 2015, 2069. Robëria në të cilën u dërguan hebrenjtë, e cila zgjati shtatëdhjetë vjet, përfshinte diçka të ngjashme. Për këtë robëri flitet edhe te Jeremia si vijon:

Këto kombe do t'i shërbejnë mbretit të Babilonisë për shtatëdhjetë vjet, dhe kur të mbarojnë shtatëdhjetë vjetët, unë do të vizitoj mbretin e Babilonisë dhe këtë komb për shkak të paudhësisë së tyre", tha Zoti. Jeremia 25:11-12; 29:10.

[6] Ai "vit", dhe gjithashtu "vite", është e gjithë periudha e Kishës, pra koha që zgjat, bëhet më e qartë edhe në Malakia,

Ja, unë dërgoj engjëllin tim dhe ai do të përgatisë rrugën përpara meje; dhe papritmas Zoti që ju kërkoni do të vijë në tempullin e tij dhe engjëlli i besëlidhjes që është i dashur për ju. Ja, ai po vjen, tha Zoti Sabaoth. Dhe kush mund ta durojë ditën e ardhjes së tij? Atëherë flijimi i Judës dhe i Jeruzalemit do t'i pëlqejë Zotit, si në ditët e lashta dhe si në vitet e lashta. Malakia 3:1-2, Malakia 3:4.

Kjo i referohet Ardhjes së Zotit. "Ditët e vjetra" tregojnë Kishën Më të Lashtë, "vitet e lashta" Kishën e Lashtë, "Ofertën e Judenjve" për adhurimin që buron nga dashuria qiellore dhe "ofertën e Jeruzalemit" për adhurimin që buron nga dashuria shpirtërore. Këtu është mjaft e qartë se as Juda dhe as Jerusalemi nuk ishin menduar. Në David,

Mendova për ditët e lashta dhe vitet e shkuara. Psalmet 77:5.

Këtu "ditët e lashta" dhe "vitet e lashta" tregojnë të njëjtat dy kisha, siç është edhe më e qartë tek Moisiu ,

Kujtoni ditët e lashta, kuptoni vitet brez pas brezi; pyet atin tënd dhe ai do të të tregojë ty, pleqve të tu dhe ata do të të thonë: Kur Shumë i Larti u dha kombeve një trashëgimi dhe ai ndau bijtë e njerëzve. Ligji i Përtërirë 32:7-8.

[7] Se "viti" ose "vitet" është periudha e plotë e Kishës është gjithashtu e dukshme në Habakuk,

O Zot, kam dëgjuar lavdinë tënde; kisha frikë. O Zot, ringjalle veprën tënde në mes të viteve, bëje të njohur në mes të viteve; në zemërim Ti do të kujtosh mëshirën. Zoti do të dalë nga Temani dhe shenjtori nga mali Paran. Habakuk 3:2-3.

Kjo i referohet Ardhjes së Zotit. "Në mes të viteve" do të thotë në plotësinë e kohës. Për plotësinë e kohës, shihni menjëherë më lart në 2905.

[8] Ashtu si "viti" dhe "vitet", kur përdoren në lidhje me mbretërinë e Zotit në tokë, që është Kisha, nënkuptojnë një periudhë të plotë nga fillimi në fund, po ashtu kur përdoren në lidhje me mbretërinë e Zotit në qiell. a mendojnë ata për atë që është e përjetshme; si me Davidin,

Zot, vitet e tua janë nga gju në gju. Ti je Ai dhe vitet e Tua nuk do të mbarojnë kurrë. Bijtë e shërbëtorëve të tu do të mbeten dhe pasardhësit e tyre do të qëndrojnë të palëkundur para teje. Psalmet 102:24, Psalmet 102:27-28.

Dhe përsëri,

Do t'i shtosh ditë ditëve të mbretit; Vitet e tij si brez pas brezi! Dhe ai do të banojë përgjithmonë përpara Perëndisë. Psalmet 61:6-7.

Këtu "vitet" tregojnë atë që është e përjetshme, sepse këto fjalë i referohen Zotit dhe mbretërisë së Tij.

[9] Qengja të ofruara në olokauste dhe flijime, të cilat do të ishin në vitin e tyre të parë, Levitiku 12:6; 14:10; Numrat 6:12; Numrat 7:15, Numrat 7:21, Numrat 7:33, Numrat 7:39, Numrat 7:51, Numrat 7:7, Numrat 7:69, Numrat 7:75. ", Numrat 7:81; dhe gjetkë, ajo nënkuptonte gjërat qiellore të pafajësisë në mbretërinë e Zotit, të cilat janë të përjetshme. Prandaj, olokaustet e viçave në vitin e tyre të parë përmenden në Micah 6:6 si më të pranueshmet.

[10] Ai "vit" në kuptimin e brendshëm nuk do të thotë një vit është gjithashtu i qartë nga konsiderata që engjëjt, të cilët zotërojnë kuptimin e brendshëm të Fjalës, nuk janë në gjendje të zotërojnë idenë e ndonjë viti. Por meqenëse një vit është një periudhë e plotë kohore brenda botës natyrore, ata kanë, në vend të idesë së një viti, idenë e asaj që është përfunduar në lidhje me gjendjet e Kishës dhe asaj që është i përjetshëm në dallim me gjendjet e qiellit. Për ta, periudhat kohore shtetërore janë, 1274, 1382, 2625, 2788, 2837.