Ano ang ibig sabihin ng humingi ng tawad sa Panginoon?

Lagi ba Niya tayong pinapatawad? Awtomatiko ba Niya tayong pinapatawad? Kung ginagawa Niya, bakit nagtatanong? At, talaga, ano ang ibig sabihin ng pagpapatawad Niya?

Tingnan natin kung ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol dito.

Ang isang bagay ay sinabihan tayo na humingi ng kapatawaran sa Panginoon. Narito ang dalawang halimbawa ng mga sipi:

- "Kung magkagayo'y susunugin ng saserdote sa ibabaw ng dambana, ayon sa mga handog na pinaraan sa apoy sa Panginoon. Sa gayo'y tutubusin ng saserdote ang kaniyang kasalanan na kaniyang nagawa, at siya'y patatawarin." (Levitico 4:35)

- "Sa ganitong paraan, kung gayon, manalangin.... At patawarin mo kami sa aming mga utang, gaya ng pagpapatawad namin sa mga may utang sa amin.” (Mateo 6:9-12)

Pangalawa, medyo malinaw na dapat tayong magpatawad para mapatawad:

- "Sapagkat kung patatawarin ninyo ang mga tao sa kanilang mga kasalanan, patatawarin din kayo ng inyong Ama sa langit. Ngunit kung hindi ninyo patatawarin ang mga tao sa kanilang mga kasalanan, hindi rin patatawarin ng inyong Ama ang inyong mga kasalanan." (Mateo 6:14, 15)

- "At nagalit ang kaniyang panginoon, at ibinigay siya sa mga nagpapahirap hanggang sa mabayaran niya ang lahat ng nararapat sa kaniya. Gayon din ang gagawin sa inyo ng aking Ama sa langit kung ang bawat isa sa inyo, mula sa kanyang puso, ay hindi magpapatawad sa kanyang kapatid sa kanyang mga kasalanan.” (Mateo 18:34, 35)

- "Huwag humatol, at hindi ka hahatulan. Huwag mong hatulan, at hindi ka hahatulan. Magpatawad, at patatawarin ka." (Lucas 6:37)

Pangatlo, makikita natin na ang Panginoon ay handang magpatawad:

- "Sapagka't Ikaw, Panginoon, ay mabuti, at handang magpatawad, at sagana sa awa sa lahat ng tumatawag sa Iyo." (Salmo 86:5)

- "Kaya't sinasabi ko sa iyo, ang kaniyang mga kasalanan, na marami, ay pinatawad, sapagka't siya'y nagmahal ng lubos. Ngunit kung kanino pinatawad ng kaunti, kaunti rin ang nagmamahal." (Lucas 7:47)

- "At nang siya ay makapagsimulang magbayad, ay dinala sa kaniya ang isa na may utang sa kaniya ng sampung libong talento. At ang panginoon ng aliping iyon ay nahabag, pinalaya siya, at pinatawad ang utang." (Mateo 18:24, 27)

- "At nang dumating sila sa lugar na tinatawag na Kalbaryo, doon nila Siya ipinako sa krus, at ang mga kriminal, isa sa kanan at isa sa kaliwa. Pagkatapos ay sinabi ni Jesus, 'Ama, patawarin mo sila, sapagkat hindi nila alam ang kanilang ginagawa.'" (Lucas 23:33, 34)

Narito ang ilang bagong turo ng Simbahan na batay sa mga talatang ito ng Bibliya.

1. Ang Panginoon ay hindi nag-iingat ng isang ledger (na magandang balita para sa ating lahat!). Tingnan ang sipi na ito mula sa "True Christian Religion":

"Ang Panginoon, bilang kahabagan, ay nagpapatawad sa bawa't isa sa kaniyang mga kasalanan, at hindi hinahatulan kahit isa sa mga iyon laban sa isang tao. ay inalis); sapagkat nang tanungin ni Pedro kung ilang beses niya dapat patawarin ang kanyang mga pagkakasala sa kanyang kapatid, kung hanggang pitong beses, sinabi ng Panginoon: 'Hindi hanggang pitong ulit, sinasabi ko sa iyo, kundi hanggang pitumpu't pitong ulit,' (Mateo 18:21-22). Ano ang hindi gagawin ng Panginoon?" (Totoong Relihiyong Kristiyano 539)

2. Ang pagpapatawad ay isang proseso. Maaari mong isipin ito bilang isang loop. Mayroong dalawang yugto: "pagiging handang magpatawad" at isang "pagdating upang mapatawad". Ito ay mahusay na inilarawan sa mga sumusunod na sipi mula sa dalawa sa mga teolohikong gawa ni Swedenborg:

"Ang karamihan sa loob ng simbahan ay nag-iisip na ang kapatawaran ng mga kasalanan ay nagsasangkot ng pagpupunas at paghuhugas sa kanila, tulad ng pag-alis ng dumi sa pamamagitan ng tubig, at pagkatapos ng kapatawaran ang mga tao ay lumilibot na malinis at dalisay. pananampalataya lamang. Ngunit alamin na ang sitwasyon na may kapatawaran ng mga kasalanan ay ganap na naiiba mula doon. Bilang Awa mismo, ang Panginoon ay nagpapatawad sa lahat ng kanilang mga kasalanan. Gayunpaman, hindi sila mapapatawad maliban kung ang tao ay taimtim na nagsisi, umiiwas sa kasamaan , at pagkatapos nito ay namumuhay ng pananampalataya at pag-ibig sa kapwa, ginagawa ito hanggang sa katapusan ng kanyang buhay. Kapag nangyari ito, ang tao ay tumatanggap ng espirituwal na buhay mula sa Panginoon, na tinatawag na bagong buhay. Pagkatapos kapag kasama nitong bagong buhay ay tinitingnan niya ang kasamaan ng kanyang dating buhay, tumalikod sa kanila, at kinasusuklaman sila, ang kanyang mga kasamaan sa unang pagkakataon ay napatawad na. Sapagkat ang tao ay pinananatili na ngayon sa mga katotohanan at anyo ng kabutihan ng Panginoon at pinipigilan ang mga kasamaan. Ito ay nagpapakita kung ano ang kapatawaran ng mga kasalanan ay, at hindi ito maaaring mangyari sa loob ng isang oras, o sa loob ng isang taon." (Arcana Coelestia 9014:3)

"Ang isa pang pagkakamali ng kapanahunan ay ang pag-aakalang kapag ang mga kasalanan ay pinatawad na ang mga ito ay aalisin din.... Gayunpaman, kapag ang panukalang ito ay binaligtad, ito ay nagiging katotohanan, ibig sabihin na kapag ang mga kasalanan ay naalis na, ang mga ito ay pinatawad din. Sapagkat ang pagsisisi ay nauuna sa kapatawaran, at maliban sa pagsisisi ay walang kapatawaran.... Pinapatawad ng Panginoon ang lahat ng tao sa kanilang mga kasalanan. Hindi siya nag-aakusa o nagpaparatang. Ngunit hindi pa rin Niya maaalis ang mga kasalanang iyon maliban sa alinsunod sa mga batas ng Kanyang Banal na pangangalaga." (Banal na Patnubay 280)

3. Hindi natin kailangang manalangin para sa kapatawaran. (Teka, ano?) Ito ay kawili-wili. Sa Panalangin ng Panginoon, na itinuro ni Jesus, tayo ay nananalangin para sa kapatawaran. Ngunit basahin ang sipi na ito mula sa "True Christian Religion":

"Mayroong dalawang obligasyon sa isa pagkatapos ng pagsusuri sa sarili: panalangin at pagtatapat. Ang panalangin ay dapat na kahabagan ng Panginoon, bigyan ng kapangyarihang labanan ang kasamaan na pinagsisihan ng isa, at ibigay ang hilig at pagmamahal sa paggawa ng mabuti, dahil kung wala Siya ang isang tao ay hindi makakagawa ng anuman (Juan 15:5)…. May dalawang dahilan kung bakit hindi dapat ihandog sa Panginoon ang panalangin para sa kapatawaran ng mga kasalanan. Una, dahil ang mga kasalanan ay hindi napawi, ngunit inaalis; at ito ay nangyayari habang ang isa ay huminto sa kanila at nagsimula ng isang bagong buhay. Sapagkat mayroong hindi mabilang na pananabik na nakakabit tulad ng isang kumpol sa paligid ng bawat kasamaan; ang mga ito ay hindi maaaring alisin sa isang iglap, ngunit isa-isa lamang, habang ang isang tao ay nagpapahintulot sa kanyang sarili na mabago at muling buuin. Ang ikalawang dahilan ay dahil ang Panginoon, bilang awa mismo, ay nagpapatawad sa bawat isa sa kanyang mga kasalanan, at hindi hinahatulan kahit isa sa mga iyon laban sa isang tao." (Totoong Relihiyong Kristiyano 539)

Kaya, ano ang dapat nating ipagdasal? Ang punto ay medyo banayad. Ang nakikita ko sa talata sa itaas ay hindi natin kailangang manalangin para sa kapatawaran, per se, bilang bahagi ng proseso ng pagsisisi, dahil sa prosesong iyon ay nanalangin na tayo para sa awa at kapangyarihang gumawa ng mas mahusay. Ito ang mga bagay na talagang hinihiling natin kapag nananalangin tayo para sa kapatawaran. Ang paghingi sa Panginoon na patawarin tayo ay kumikilos ayon sa hitsura. Ito ay isang kapaki-pakinabang na ehersisyo, kaya naman iniutos ito ng Panginoon sa titik ng Salita, ngunit ang mas malalim na katotohanan ay hindi tayo kailanman naging anumang bagay kundi pinatawad sa Kanyang mga mata, at kung tayo ay talagang mapapatawad o hindi ay nasa atin na. , hindi Siya.

Summing up...

Ang pagiging pinatawad ng Diyos ay palaging may kinalaman sa isang aksyon sa ating bahagi. Sa Lumang Tipan, ang mga tao ay kinakailangang magsakripisyo. Sa Bagong Tipan, ginulat ni Jesus ang mga tao, itinuro na kailangan nilang magpatawad sa iba -- maraming beses. At ngayon dito, makikita natin na ang sarili nating (mahirap) na gawain ng pagsisisi ang kailangan din nating dalhin para maisara ang loop.

So the bottomline is that there are two levels of being forgiven by the Lord: ours and His. Lagi tayong pinapatawad ng Panginoon. (Kung tungkol sa Kanyang Mismo, hindi tayo kailanman napapatawad.) Ngunit hindi talaga tayo napapatawad hangga't hindi natin ginagawa ang ating bahagi sa proseso; iyon ang nagpapahintulot sa pagpapatawad na dumaloy sa paligid ng loop.

[Ang artikulong ito ay iniakma para gamitin dito mula sa isang presentasyon noong Nobyembre 2023 ni Rev. Jared Buss.]

9013. 'To kill him with guile' means consequent malice intent on depriving the neighbour of eternal life. This is clear from the meaning of 'killing' as taking faith and charity away from one's neighbour and so depriving him of spiritual life, which is eternal life, dealt with in 6767, 8902; and from the meaning of 'guile' as malice owing to prior thought or premeditation by the will, that is, owing to set purpose. Evil deeds are performed as a result either of enmity, or of hatred, or of vengeance; and they are performed with guile or without guile. But those performed with guile are the worst because guile is like a poison which is infectious and destroys with hellish consumption; for it spreads through the entire mind, right through to its inmost recesses. The reason why is that a person full of guile has his mind on evil. He feeds and delights his understanding with it, and in so doing he destroys everything which is human, that is, which composes life belonging to the good of faith and of charity.

[2] Those who use guile while in the world to ensnare their neighbour in regard to worldly and earthly affairs use guile in the next life to ensnare their neighbour in regard to spiritual and celestial matters. And because they do it in a secret way they are banished to the hells behind the back, to a depth in keeping with the malevolence and harmfulness of their guile, and so are separated from those who are in front. These in front are called spirits, but those behind the back are called genii, 5035, 5977, 8593, 8622, 8625. Genii are not allowed near men as spirits are. For they enter affections belonging to the will, by acting in opposition to the good of love and charity, in so surreptitious a manner that it cannot possibly be detected; and in that way they destroy the truth of faith. In their own hells they place themselves out of sight to their companions; for those who have acted in concealment in the world can place themselves out of sight in the next life. When they make their appearance they look to one another like human beings; but when angels examine them they look like serpents. For they have the nature of serpents, and what goes out of them is like poison, indeed is spiritual poison.

[3] For this reason 'poison' in the Word means guile, and 'poisonous serpents', such as asps, adders, or vipers, means people full of guile, as in David,

In heart you work perversities. Their poison is like the poison of a serpent, like that of the deaf asp. Psalms 58:2, 4.

In the same author,

They think evil things in their heart. They make their tongue sharp, like a serpent; the poison of an asp is under their lips. Psalms 140:2-3.

In Isaiah,

They lay eggs of the asp, and weave spider's webs; he who eats from their eggs dies, and when anyone presses it out a viper is hatched. Isaiah 59:5.

In Job,

He will suck the poison of asps, the tongue of a viper will kill him. Job 20:16.

In Moses,

Their wine is the poison of dragons, and the cruel gall of asps. Deuteronomy 32:33.

In Matthew,

Woe to you, scribes and Pharisees, hypocrites! How, O serpents, brood of vipers, will you escape the judgement of Gehenna? Matthew 23:29, 33.

[4] Guile is called hypocrisy when people speak in godly ways but are ungodly at heart, or when they have charity on their lips but hatred in their heart, or when they express innocence on their face and in their gestures but have cruelty in their soul and breast; consequently they are those who use innocence, charity, or godliness to deceive. It is they who are meant in the internal sense by 'serpents' and 'vipers', because when such people, as stated above, are examined in the light of heaven by angels they look like serpents and also vipers. They are those who conceal evils under truths, that is, who with guile twist truths in order to perform evil deeds; for they hide poison under their teeth, so to speak, and kill by means of it.

[5] But those who are led by the Lord, believing what is true and leading a good life, cannot suffer injury from their poisons, since they live in light received from the Lord, and in that light those full of guile are seen as serpents and their guile as poison. Their preservation by the Lord is meant by the Lord's words to His disciples,

Behold, I give you the power to trample on serpents and scorpions. Luke 10:19.

In Mark,

These signs will follow believers: They will take up serpents; and if they drink anything deadly it will not hurt them. Mark 16:17-18.

And in Isaiah,

A suckling will play over the viper's hole. Isaiah 11:8.

[6] People inwardly corrupted with spiritual guile, that is, with hypocrisy, are the ones who are meant by those speaking against the Holy Spirit, for whom there is no forgiveness, in Matthew,

I say to you, Every sin and blasphemy will be forgiven people, but the blasphemy of the Spirit will not be forgiven people. Indeed if anyone speaks a word against the Son of Man, it will be forgiven him; but he who speaks against the Holy Spirit, it will not be forgiven him, either in this age or in the one to come. Either make the tree good and its fruit good, or make the tree bad and its fruit bad. O brood of vipers, how can you speak good when you are evil? Matthew 12:31-34.

'Speaking a word against the Holy Spirit' means speaking well of things that belong to the Lord, to His kingdom and Church, and also to the Word, but thinking ill of them; and doing well in respect of them while desiring what is ill. For falsity then lies hidden within the truths they speak, and evil in the good deeds they perform, which is the hidden poison. This is why they are called 'a brood of vipers'.

[7] In the next life an evil person is allowed to speak what is evil and also false, but not what is good and true, because all there are impelled to speak from the heart and not to have a divided mind. Those who do other than that are separated from the rest and hidden away in hells from which they can never come out. The fact that people such as these are meant by those speaking a word against the Holy Spirit is clear from the Lord's words there, 'Either make the tree good and its fruit good, or make the tree bad and its fruit bad. How can you speak good when you are evil?' The Holy Spirit is Divine Truth emanating from the Lord, thus that which is holy and Divine, which is thereby blasphemed and profaned on an inward level.

[8] The reason why such blasphemy is not forgiven them is that hypocrisy or guile involving things that are holy and Divine corrupts a person inwardly and destroys everything of spiritual life with him, as stated above, at length so completely that there is no soundness anywhere in him. For the forgiveness of sins consists in evil being separated from good and cast away to the sides, 8393. But this cannot be done for someone with whom all good has been destroyed; and this is why it says, 'It will not be forgiven him, either in this age or in the one to come'. These are also the kind of people who are meant by the one who was not wearing a wedding garment, who was bound hand and foot and cast into outer darkness, Matthew 22:11-13; see 2132.

[9] The fact that 'guile' in the Word is hypocrisy is clear from the following places: In Jeremiah,

Take heed, a man of his companion, and put no trust in any brother, for every brother supplants wholly. They deceive, a man with his companion, and do not speak the truth; they have taught their tongue to speak a lie. Your habitation is in the midst of guile; on account of guile they have refused to know Me, said Jehovah. Jeremiah 9:4-6.

In David,

You will destroy those speaking a lie; Jehovah abhors the man of blood ¹ and guile. Psalms 5:6.

In the same author,

Blessed is the person to whom Jehovah does not impute iniquity; only let there be no guile in his spirit. Psalms 32:2.

In the same author,

Deliver my soul from lying lips, from a guileful tongue. ² Psalms 120:2.

Like examples occur in Psalms 52:4; Psalms 109:2.

Poznámky pod čarou: