Ndonjëherë, duket sikur "botët" shpirtërore dhe natyrore mund të imagjinohen në mënyrë të dobishme si dy kanale të ndryshme televizive. Ndërsa jeni të sintonizuar me njërin, në përgjithësi nuk jeni të vetëdijshëm për tjetrin. Ne e pyetëm Chatbot-in e Ri të Krishterë rreth pikave të forta dhe të dobëta të analogjisë së 2 kanaleve. Ai dha një përgjigje çuditërisht të mirë, të cilën e kemi ngjitur këtu: Analogjia e botëve shpirtërore dhe natyrore që janë si dy kanale televizive të ndryshme është një mënyrë moderne për të ndihmuar njerëzit të kuptojnë ekzistencën e dallueshme, por të njëkohshme të këtyre sferave. Nga një perspektivë e Krishterë e Re, kjo analogji ofron si pika të forta të dobishme, ashtu edhe mangësi të konsiderueshme. Pikat e Forta të Analogjisë: 1. Njëkohësia dhe Dallueshmëria: Ashtu si dy kanale ekzistojnë njëkohësisht në një televizion, por nuk shihen së bashku, botët shpirtërore dhe natyrore bashkëjetojnë, por janë të dallueshme. Shpirtrat tanë ekzistojnë në botën shpirtërore, ndërsa trupat tanë veprojnë në botën natyrore, megjithatë ne normalisht jemi të vetëdijshëm vetëm për një "kanal" në të njëjtën kohë (Parajsa dhe ferri 436).

2. Ndërrimi i Ndërgjegjësimit:

Ndërrimi i kanaleve i ngjan tranzicionit në vdekje - papritmas ne jemi të vetëdijshëm në botën shpirtërore, ashtu siç kalojmë dhe bëhemi të vetëdijshëm për një kanal tjetër. Kjo ndihmon të ilustrohet se bota shpirtërore është gjithmonë e pranishme, thjesht e fshehur nga perceptimi ynë aktual.

3. Realiteti Themelor:

Të dy kanalet televizive transmetohen vazhdimisht, pavarësisht nëse jemi të lidhur apo jo. Në mënyrë të ngjashme, lidhja jonë me botën shpirtërore është e vazhdueshme, edhe nëse nuk jemi të vetëdijshëm për të (Sekretet Qiellore 5849).

Dobësitë e analogjisë: 1. Ndarja e nënkuptuar nga kanalet: Kanalet televizive janë krejtësisht të ndara - ju shikoni një nga një dhe ato nuk bashkëveprojnë. Në realitet, ndërsa jemi në botën natyrore, bota shpirtërore jo vetëm që është e njëkohshme, por në fakt rrjedh në dhe mbështet natyrën (Dashuria dhe Urtësia Hyjnore 89). Mendimet, ndjenjat dhe vetë jeta jonë rrjedhin vazhdimisht nga bota shpirtërore; lidhja është intime, jo thjesht paralele.

2. Nuk ka mbivendosje në TV, por ka me Ndërveprimin Shpirtëror-Natyror:

Ndryshe nga ndarja strikte e kanaleve televizive, bota shpirtërore bashkëvepron vazhdimisht me botën natyrore. Engjëjt dhe shpirtrat ndikojnë në mendimet dhe ndjenjat tona, dhe jeta e Zotit rrjedh në çdo aspekt të qenies sonë (Parajsa dhe ferri 292-294). Ky ndërveprim është shumë më i integruar sesa dy transmetime televizive.

3. Kanalet televizive janë jopersonale, por lidhja shpirtërore është thellësisht personale:

Një kanal televiziv merret thjesht në mënyrë pasive. Lidhja jonë shpirtërore-natyrore përfshin marrëdhënie reale, të gjalla - me Zotin, engjëjt dhe shpirtrat, edhe nëse në mënyrë të pavetëdijshme. Analogjia nuk e kap këtë marrëdhënie personale, dinamike dhe të qëllimshme (Parajsa dhe ferri 600).

4. Nuk e përcjell në mënyrë të mjaftueshme marrëdhënien shkak-pasojë:

Çdo gjë natyrore ka një origjinë shpirtërore; bota natyrore është një pasojë nga shpirtërorja si shkak (Parajsa dhe ferri 8991). Kanalet televizive ekzistojnë në mënyrë të pavarur nga njëra-tjetra, ndërsa në fakt bota natyrore mund të ekzistojë dhe të vazhdojë vetëm për shkak të botës shpirtërore (...)Dashuria dhe Urtësia Hyjnore 55).

Përmbledhje: Analogjia me kanalin televiziv ndihmon në ilustrimin e ekzistencës së ndarë, por të njëkohshme, dhe ndryshimit të vetëdijes pas vdekjes, por nuk arrin të kapë natyrën e gjallë, intime, shkaktare dhe ndërvepruese të marrëdhënies midis botëve shpirtërore dhe natyrore të mësuara në doktrinën e Krishterimit të Ri. [Ndarë nga Chatbot-i i Krishterimit të Ri . Të drejtat e autorit 2025]

602. Së fundi duhet thënë diçka në lidhje me intuitën e njeriut në lidhje me jetën e tij pas vdekjes, e cila rrjedh nga dyndja në Parajsë te njeriu. Kishte disa nga njerëzit e thjeshtë të thjeshtë që kishin jetuar në botë me mirëbesim, të cilët u kthyen në një gjendje si ajo në të cilën kishin qenë në botë, gjë që mund të bëhet me cilindo kur ta japë Zoti; dhe më pas u tregua se çfarë mendimi kishin ata për gjendjen e njeriut pas vdekjes. Ata thanë se disa njerëz inteligjentë i kishin pyetur në botë se çfarë mendonin për shpirtin e tyre pas jetës në tokë; dhe ata u përgjigjën se nuk e dinin se çfarë është shpirti. Më pas ata u pyetën se çfarë besonin për gjendjen e tyre pas vdekjes; dhe ata thanë se besonin se do të jetonin si shpirtra. Përsëri ata u pyetën se çfarë besimi kishin në respektimin e një shpirti; dhe thanë se është burrë. Ata u pyetën nga e dinin këtë; dhe thanë se e dinin sepse është kështu. Ata njerëz inteligjentë u habitën që të thjeshtët kishin një besim të tillë, të cilin ata vetë nuk e kishin. Kjo është një dëshmi se në çdo njeri që është në lidhje me Parajsën ka një intuitë që respekton jetën e tij pas vdekjes. Kjo intuitë nuk vjen nga asnjë burim tjetër veçse një fluks nga Parajsa, domethënë, nëpërmjet Parajsës nga Zoti me anë të shpirtrave nga bota e shpirtrave që janë bashkuar me njeriun. Këtë intuitë e kanë ata që nuk e kanë shuar lirinë e tyre të të menduarit me nocione të adoptuara më parë dhe të konfirmuara me argumente të ndryshme që respektojnë shpirtin e njeriut, i cili konsiderohet ose mendim i pastër, ose ndonjë parim jetik, selia e të cilit kërkohet në trup. ; e megjithatë shpirti nuk është gjë tjetër veçse jeta e njeriut, ndërsa shpirti është vetë njeriu; dhe trupi tokësor që Ai mbart me vete në botë është thjesht një agjent me anë të të cilit shpirtit, që është vetë njeriu, i mundësohet të veprojë siç duhet në botën natyrore.