Quid est, veniam postulare Dominum?

Semper nobis dimittit? An sponte nobis ignoscit? Si facit, quare? Et certe quid sibi vult ignosci?

Videamus quid de ea Scriptura dicat.

Unum est quod tibi nuntiatum est veniam Domini quaerere. Hic ponuntur duo exempla.

Et adolebit ea sacerdos super altare : incensum est Domino : rogabitque pro peccato suo, et dimittetur ei. (Leviticus 4:35)

- "Hoc modo, ergo, ora…. Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.Matthaeus 6:9-12)

Secundo, satis clarum est nos remitti ad ignoscendum;

— « Si enim dimiseritis hominibus peccata eorum, dimittet vobis et Pater vester caelestis. Quod si non dimiseritis hominibus, nec Pater vester dimittet vobis peccata vestra. (Matthaeus 6:14, 15)

- "Et iratus dominus eius, tradidit eum tortoribus, donec redderet omnia quae sibi debentur. Sic et Pater meus coelestis faciet vobis, si unusquisque vestrum ex corde suo non dimiserit fratri suo delicta sua.Matthaeus 18:34, 35)

- "Nolite iudicare, et non iudicabimini; Nolite condemnare, et non condemnabimini. Dimittite, et dimittetur vobis.Luca 6:37)

Tertio apparet quod paratus est Dominus ad ignoscendum.

— « Quoniam tu, Domine, bonus et promptus ad ignoscendum, et copiosa misericordia omnibus invocantibus te. (Psalms 86:5)

- "Ideo dico vobis, remittuntur ei peccata multa, quia dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit.Luca 7:47)

- "Et cum coepisset rationem ponere, oblatus est ei unus qui debebat decem milia talenta. Misertus autem dominus servi illius, dimisit eum, et debitum dimisit ei.Matthaeus 18:24, 27)

- "Et cum venissent in locum qui vocatur Calvariae, ibi crucifixerunt eum et latrones, unum a dextris et alterum a sinistris. Jesus autem dicebat : Pater, dimitte illis : non enim sciunt quid faciunt.Luca 23:33, 34)

Hic sunt quaedam doctrinae Ecclesiae Novae quae his bibliis innixa sunt.

1. Dominus tabellarium (quod est evangelium pro omnibus nobis) non tenet. Vide hoc excerptum ex Vera Christiana Religione;

"Dominus, quia ipsa misericordia remittit omnibus peccata sua, et ne unum quidem ex illis tenet contra hominem; dicit enim Dominus, "Nescio quid faciunt" (sed tamen hoc non significat peccata. abolentur: nam cum petrus toties dimittat fratri suo delicta, num toties septies, dixit Dominus: "Non usque septies, dico tibi, sed usque ad septuagies septies"; (Matthaeus 18:21-22). Quid ergo Dominus non faciet?Vera Christiana Religio 539)

2. Venia est processus. De eo potes cogitare ansam. Duo sunt gradus: "volens ignoscere" et "venire ut ignoscatur". Haec bene descripta sunt in sequentibus locis ex duobus operibus theologicis theologicis;

« Plerique intra Ecclesiam putant remissionem peccatorum involvi abstergere et abluere, sicut sordes ab aqua, et post remissionem mundam et puram circumire homines; regnant imprimis apud illos, qui omnem salutem tribuunt; sed sciatur quod prorsus alius sit cum remissione peccatorum: Dominus cum Misericordia, remittit omnibus peccata eorum, sed usque non veniam, nisi homo sincere paeniteat, abstineat a malis. et postea vitam fidei et charitatis, ita ad finem vitae ejus: cum hoc fit, homo vitam spiritualem accipit a Domino, quae vocatur vita nova: tunc cum in hac nova vita, spectat mala sui. prior vita aversatur illa, et abominatur illa, mala ejus primum condonata sunt: nunc enim homo in veris et bonis a Domino tenetur, et a malis detinetur: inde patet quid remissio peccatorum. esse, neque intra horam, neque intra annum fieri. (Arcana Coelestia 9014:3)

"Alius error saeculi est, ut, peccata dimissa, etiam dimittantur. Sed quando haec propositio invertitur, fit veritas, scilicet quod, dimissis peccatis, dimittuntur etiam. Nam poenitentia praecedit remissionem, et sine paenitentia non est remissio…. Dominus remittit omnibus peccata sua. Non accusat aut imputat. Sed tamen illa peccata auferre non potest nisi secundum divinae providentiae leges.De Divina Providentia 280)

3. Non opus est veniam petere. (Exspecta, quid?) Hoc studium est. In oratione dominica, quam docuit Iesus, veniam oramus. Sed haec excerpta ex "Vera Christiana Religione" legite;

" Duae sunt obligationes uni post explorationem incumbentes, oratio et confessio. Orandum est ut Dominus misereatur, det potestatem resistendi malis, quorum quis poenitet, et inclinatio et affectio bene faciendi; quia sine ipso non potest homo aliquid facere.Johannes 15:5)…. Duplex est causa quare oratio non debet offerri coram Domino ad remissionem peccatorum. Primo, quia peccata non delentur, sed auferuntur; quod fit sicut homo postea ab illis desistit et novam vitam aggreditur. Sunt enim innumerabiles desideria sicut botrus circa omne malum; haec non momento auferri possunt, sed modo unum post alterum, sicut homo se patitur reformari et regenerari. Secunda causa est, quia Dominus, cum ipsa misericordia sit, peccata sua unicuique remittit, et ne unum quidem ex illis tenet.Vera Christiana Religio 539)

Quid ergo oremus? Satis subtilis est punctus. Quod in superiore loco video est quod non opus est orare de venia per se pro parte poenitentiae processu, cum in eo processu iam misericordiam precati sumus et potestatem emendandi. Haec sunt quae vere petimus cum veniam petimus. Rogans Dominum ut ignoscat nobis secundum apparentiam facit. Utilis exercitatio est, quare Dominus in littera Verbi mandaverit, sed veritas verior est, quod nunquam nisi in conspectu ejus remissi fuimus, et utrum veniamus ad nos veniamus necne. non ipsum.

Quoquo...

A Deo donatus semper actionem nostram implicavit. In veteri testamento populus ad sacrificia facienda. In Novo Testamento Iesus homines miratus est, docens se aliis ignoscendum esse multis temporibus. Et nunc hic videre possumus opus paenitentiae nostrum esse quod etiam ansam claudere necesse est.

Sic ima linea est, ut duae sint gradus remissionis a Domino: nostrum et Ipsius. Dominus semper nobis ignoscit. (Quod ad ipsum pertinet, numquam remissi sumus.) Sed revera non dimittuntur priusquam partem nostram processus agimus; Id est quod indulgentiam circum fasciam fluere sinit.

[Hic articulus ad usum accommodatus est ex praesentatione mensis Novembris anno 2023 a Rev. Iared Buss.].

278. II. Quod mala non possint removeri, nisi appareant. Non intelligitur, quod homo facturus sit mala propter finem ut appareant, sed quod se exploraturus sit, non solum sua facta, sed etiam sua cogitata, et quid facturus esset, si non timeret leges et diffamiam; imprimis quaenam mala in suo spiritu licita facit, et pro peccatis non reputat, nam haec usque facit. Propterea ut homo exploret se, datus ei est intellectus, et ille separatus a voluntate, ob finem ut sciat, intelligat et agnoscat quid bonum et quid malum, tum etiam ut videat qualis sua voluntas est, seu quid amat et quid cupit; ut homo hoc videat, data est intellectui ejus cogitatio superior et inferior, seu interior et exterior, ut ex cogitatione superiore seu interiore videat, quid voluntas agit in cogitatione inferiore et exteriore; hoc videt sicut homo faciem in speculo, et cum hoc videt, et novit quid peccatum est, potest, si implorat opem Domini, id non velle, id fugere, et postea contra id agere, si non libere, usque cogere id per pugnam, et demum id aversari et abominari; et tunc primum percipit et quoque sentit, quod malum sit malum, ac quod bonum sit bonum, et non prius. Hoc nunc est explorare se, videre sua mala, et agnoscere illa, confiteri illa, et postea desistere ab illis. Sed quia pauci sunt, qui sciunt, quod hoc sit ipsa Religio Christiana, quia illis solis est charitas et fides, et illi soli ducuntur a Domino, et faciunt bonum ab Ipso, dicetur aliquid de illis, qui id non faciunt, et usque putant apud se religionem esse; illi sunt hi.

1. Qui confitentur se reos omnium peccatorum esse, ¹ et non inquirunt aliquod apud se.

2. Qui ex religione omittunt inquirere.

3. Qui propter mundana nihil cogitant de peccatis, et inde illa non sciunt.

4. Qui favent ² illis, et ideo non possunt scire illa.

5. Quod peccata apud omnes illos non appareant, et quod ideo non removeri possint.

6. Ultimo, causa hactenus ignota manifestabitur, cur mala non removeri possint, absque illorum exploratione, apparentia, agnitione, confessione, ac resistentia.

278 [iteratum]. Sed haec momenta singillatim lustranda sunt, quia sunt primaria Religionis Christianae a parte hominis.

PRIMUM; de illis, qui confitentur se reos omnium peccatorum esse, et non inquirunt aliquod in se, dicentes, sum peccator, natus sum in peccatis, nihil in me integrum est a capite ad calcem, non sum nisi quam malum; bone Deus, sis mihi propitius; ignosce mihi, purifica me, salva me, fac ut ambulem in puritate, et in via justi, et plura similia; et usque non explorant ³ se, et inde non sciunt ⁴ aliquod malum, et nemo id quod non scit potest fugere, minus contra id pugnare; et ille quoque credit se post confessiones mundum et lotum, cum tamen est immundus ac illotus a capite ad volam pedis; confessio enim omnium est sopitio omnium, et tandem occaecatio; et est sicut universale absque omni singulari, quod non est aliquid.

[2] SECUNDUM; de illis qui ex religione omittunt inquirere; sunt illi imprimis qui separant charitatem a fide; dicunt enim secum, cur inquiram num sit malum vel bonum; cur malum, cum id me non damnat; cur bonum, cum id me non salvat; est sola fides cogitata et enuntiata cum fiducia et confidentia, quae justificat et purificat ab omni peccato, et cum semel justificatus sum, coram Deo integer sum; sum quidem in malo, sed hoc Deus, illico cum fit, abstergit, et sic non apparet amplius, praeter similia alia. Sed quis non videt, si aperit oculum, quod talia sint voces inanes, quibus nihil rei, quia nihil boni, inest; quis non potest ita cogitare et loqui, etiam cum fiducia et confidentia, cum simul cogitat de inferno et de aeterna damnatione; num talis vult scire aliquid praeterea, ⁵ sive sit verum sive bonum; de vero dicit, quid verum nisi quod fidem illam confirmat; de bono dicit, quid bonum, nisi id quod ex fide illa in me est; sed ut in me sit, non faciam illud sicut ex me, quoniam id est meritorium, et bonum meritorium non est bonum; ita omittit omnia usque dum non scit quid malum; quid tunc apud se explorabit et videbit; annon tunc status ejus fit, quod ignis concupiscentiarum mali inclusus interiora mentis ejus consumat, ac devastet illa usque ad portam; hanc solum ⁶ custodit ne incendium appareat; sed aperitur post obitum, et tunc coram omnibus apparet.

[3] TERTIUM; de illis qui propter mundana non cogitant de peccatis, et inde illa non sciunt; sunt qui mundum super omnia amant, et non admittunt aliquod verum quod ab aliquo falso religionis ⁷ eorum abducat, dicentes secum, quid mihi hoc; non meae cogitationis est; ita rejiciunt id illico cum audiunt, et si audiunt, id suffocant. Iidem paene similiter faciunt cum audiunt praedicationes; ex illis non plus retinent quam aliquas voces, et non aliquam rem. Quia ita cum veris faciunt, ideo non sciunt quid bonum, unum enim agunt, et ex bono quod non est ex vero, non cognoscitur malum, nisi ut quoque dicatur bonum, quod fit per ratiocinia ex falsis. Hi sunt qui intelliguntur per semina quae ceciderunt inter spinas, de quibus ita Dominus, "Alia semina ceciderunt inter spinas; et ascenderunt spinae, et suffocarunt illa. Hi sunt qui Verbum audiunt, sed cura saeculi hujus et fraus divitiarum suffocat Verbum, ⁸ ut infrugiferum fiat," Matthaeus 13:7, 22, Marcus 4:7, 18-19, ⁹ Lucas 8:7, 14.

[4] QUARTUM: de illis, qui favent peccatis, et ideo non possunt scire illa: hi sunt qui agnoscunt Deum, et Ipsum secundum ritus solennes colunt, et apud se confirmant, quod aliquod malum, quod est peccatum, non sit peccatum, infucant enim id per fallacias et apparentias, et sic enormitatem ejus abscondunt; quod cum fecerunt, favent ei, ac id sibi amicum et familiare reddunt. Dicitur quod illi hoc faciant, qui Deum agnoscunt, quia alii non aliquod malum pro peccato reputant, omne enim peccatum est contra Deum. Sed exempla illustrent: malum non peccatum facit lucri cupidus, qui aliquas defraudationis species, ex rationibus, quas excogitat, licitas reddit: similiter facit, qui vindictam contra inimicos apud se confirmat; et qui depraedationes illorum qui non hostes sunt in bellis.

[5] QUINTUM: quod peccata apud illos non appareant, et quod ideo non removeri possint; omne malum quod non apparet, fomentat se; est sicut ignis in ligno sub cinere; et est sicut sanies in vulnere, quod non aperitur; nam omne malum obstructum increscit, et non desinit priusquam totum consummatum est; quare ne aliquod malum obstruatur, ¹⁰ permittitur cuique cogitare pro Deo et contra Deum, proque sanctis Ecclesiae et contra illa, et in mundo propterea non plecti. De hoc ita Dominus apud Esajam, "A vola pedis usque ad caput non est integritas; vulnus et cicatrix, et plaga recens, non expressa sunt, non obligata, ¹¹ et non emollita oleo. Lavate vos, purificate vos, removete malitiam operum vestrorum a coram oculis meis; cessate malum facere: discite bonum facere; tunc si fuerint peccata vestra sicut coccinea, sicut nix albescent; si rubra fuerint sicut purpura, sicut lana erunt. Si renueritis et rebellaveritis, gladio comedemini," 1:6, 16,[17,] 18, 20; ¹² gladio comedi significat falso mali perire.

[6] SEXTUM: causa hactenus occulta, cur mala non removeri possint absque illorum exploratione, apparentia, agnitione, confessione, et resistentia. In praecedentibus ¹³ memoratum est, quod universum coelum ordinatum sit in societates secundum [affectiones boni, et universum infernum secundum] concupiscentias mali affectionibus boni oppositas: unusquisque homo quoad spiritum suum est in aliqua societate, in societate coelesti si in affectione boni, at in societate infernali si in concupiscentia mali; hoc nescit homo cum in mundo vivit, sed usque quoad spiritum suum in aliqua est; absque eo non potest vivere, et per id regitur a Domino: si in societate infernali est, non potest inde educi a Domino nisi secundum leges Divinae Providentiae Ipsius, inter quas etiam est, ut homo videat quod ibi sit, utque velit exire, ac ut ipse id a se conetur; hoc potest homo cum in mundo est, non autem post mortem, tunc enim manet in societate, cui se inseruit in mundo, in aeternum: haec causa est, quod homo se exploraturus sit, peccata sua visurus et agniturus, ac poenitentiam acturus, et dein perseveraturus usque ad finem vitae. Quod ita sit, per multam experientiam usque ad plenam fidem potuissem confirmare, sed documenta experientiae adducere non hujus loci est.

Fusnotat: