1. “Unë jam i pavlerë.” E gabuar. Zoti Perëndi Jezu Krisht nuk krijon mbeturina. Ai ka dashuri dhe qëllim të thellë për secilin prej nesh. Mund të mos jetë menjëherë ose vazhdimisht e dukshme, dhe sigurisht që nuk është “e drejtë” që disa njerëz kanë më shumë avantazhe të jashtme sesa njerëzit e tjerë. Por Zoti e sheh nga ana afatgjatë. Jetët tona natyrore dhe shpirtërore fillojnë në të njëjtën kohë. Jetët tona natyrore janë si një fazë rakete përforcuese; ato na vënë në lëvizje, dhe përfundimisht konsumohen dhe bien... ndërsa jeta jonë shpirtërore vazhdon e vazhdon. Faza përforcuese e jetës natyrore është jetësore. Na jep një shans për të provuar/dështuar, provuar/dështuar, provuar/kam sukses. Secilit prej nesh i jepet një dorë me letra të jetës natyrore. Nuk janë të njëjta. Ndonjëherë marrim një dorë të keqe, dhe është vërtet e vështirë. Por... ja ku është, dhe ne duhet ta luajmë. Pra, si i qasemi? Me egoizëm? Me hidhërim? Me ligësi? Me zemërim? Apo bëjmë çmos me të dhe përpiqemi - dhe vazhdojmë të përpiqemi sinqerisht ditë pas dite, vit pas viti - të duam Zotin dhe të duam të afërmit tanë? Trajektorja e fazës së dytë është shumë më e mirë nëse ndjekim qasjen altruiste. Kjo NUK është e lehtë. Por ËSHTË e mundur. Ja ku janë shumë pasazhe biblike që flasin për këtë; ja disa shembuj: "Ja, unë qëndroj te dera dhe trokas: nëse dikush dëgjon zërin tim dhe hap derën, unë do të hyj tek ai dhe do të darkoj me të dhe ai me mua." (Zbulesa 3:20).
"Mëshira e Zotit është nga përjetësia në përjetësi për ata që e kanë frikë Atë" (Psalmet 103:17).
"Unë prita me durim Zotin; dhe ai u përkul drejt meje dhe dëgjoi britmën time. Ai më nxori edhe nga një gropë e tmerrshme, nga balta e llucë, dhe i vendosi këmbët e mia mbi një shkëmb.” (Psalmet 40:1-2).
Ja, edhe disa fragmente interesante nga Arcana Coelestia:
"Çdo sprovë e brendshme përmban dyshim mbi praninë dhe mëshirën e Zotit, mbi shpëtimin e kështu me radhë. Njerëzit që kalojnë sprova të tilla ndiejnë shqetësim të thellë, madje deri në pikën e dëshpërimit." (Sekretet Qiellore 2334).
"Kur dikush i nënshtrohet tundimeve, Zoti lufton për të, duke mposhtur shpirtrat e ferrit që e sulmojnë; dhe pas tundimit të tij Ai e lavdëron atë, domethënë e bën atë shpirtëror." (Feja e Vërtetë e Krishterë 599)
Në Arcana Coelestia përsëri, gjejmë edhe këtë: "Është gjithashtu e gabuar të mendosh se, për shkak se nuk kemi asgjë tjetër përveç të keqes brenda nesh, nuk mund të marrim mirësi nga Zoti - mirësi që ka parajsën brenda saj sepse ka Zotin brenda saj, dhe që ka lumturi dhe lumturi brenda saj sepse ka parajsën brenda saj." (Sekretet Qiellore 2371).
Përulësia e vërtetë NUK do të thotë të besosh se "ti" je i pavlerë. Do të thotë që e kupton se e keqja brenda teje është nga ferri, dhe e pavlerë, dhe se e mira brenda teje është nga Zoti, dhe shumë e vlefshme. Çdo "ti" je kjo përzierje, me fuqinë e dhënë nga Zoti për të hedhur poshtë njërën dhe për të përvetësuar tjetrën. Edhe nëse biesh në një vend të errët, ajo fuqi e dhënë nga Zoti është ende në dispozicionin tënd. Mund të largohesh nga e keqja dhe të drejtohesh drejt së mirës, dhe përzierja do të ndryshojë gradualisht. 2. "Po bëj më të mirën që mundem." Gjithashtu e gabuar. Në anën tjetër të spektrit, ekziston qëndrimi "Po bëj më të mirën që mundem". Kjo është e zakonshme; e dëgjojmë të përmendet shumë. Ndoshta edhe ne vetë e mendojmë mjaft shpesh. Por a është e vërtetë? A po bëjmë ndonjëherë më të mirën që mundemi? Ndoshta herë pas here. Por ndoshta jo aq shpesh sa e nxjerrim këtë justifikim! Është një gjë delikate. "Jam mirë kështu siç jam," është pjesërisht e vërtetë. Zoti nuk krijon mbeturina. Dhe ke nevojë për një qëndrim pozitiv "mund ta bëj". Por nëse mendoni se jeni mirë ashtu siç jeni, ndoshta nuk jeni. Ja se si funksionon: Dashuritë e mira dhe idetë e vërteta që keni JANË "Në rregull ashtu siç janë". Kur ato janë gjërat që po përdorni për të qeverisur jetën tuaj, jeni në rregull. Jeni në rrugën e duhur. Por, dashuritë tuaja të liga dhe idetë e rreme NUK janë në rregull ashtu siç janë, dhe duhet të shpëtoni prej tyre. Nëse nuk e bëni këtë, në masën që po i përdorni për të qeverisur jetën tuaj, ato do t'ju dominojnë shpirtërisht dhe do të shuajnë të mirën. Ja një tjetër fragment interesant nga Arcana Coelestia: "Shkurt, në masën që një person qeveriset nga dashuria për Zotin dhe dashuria për të afërmin, ai qeveriset nga njeriu i tij i brendshëm; dhe nga njeriu i tij i brendshëm burojnë mendimi dhe vullneti i tij, dhe prej andej edhe fjalët dhe veprimet e tij. Por në masën që një person qeveriset nga dashuria për veten dhe dashuria për botën, ai qeveriset nga njeriu i tij i jashtëm, dhe gjithashtu fjalët dhe veprimet e tij burojnë prej andej, për aq sa ai guxon t'i lejojë ato." (Sekretet Qiellore 9705)
Perceptimi ynë nëse po bëjmë më të mirën tonë është i pabesueshëm. Ne duam që njerëzit e tjerë ta besojnë këtë. Ne duam ta besojmë vetë. Por nëse në të vërtetë po drejtohemi nga "njeriu ynë i jashtëm", perceptimi ynë nuk është i saktë. Dhe ne nuk do ta shohim këtë. 3. Rruga Shpresuese. Pra, ne jemi të vlefshëm, DHE ka vend për përmirësim. Si gjendja vetëdënuese ("Unë jam i pavlerë") ashtu edhe gjendja e vetëkënaqur ("Unë po bëj më të mirën që mundem") na largojnë nga përparimi i vërtetë shpirtëror. E para mohon dashurinë e Zotit dhe aftësinë e Tij për të na transformuar. E dyta minimizon nevojën tonë të vërtetë për shpëtimin e Tij të vazhdueshëm. Cila është rruga e mirë që duhet të ndjekim? Shkatërroni të keqen dhe të rremen. Kultivoni të mirën dhe të vërtetën. Njihni dhe përvetësoni besimin se Zoti na do, dhe dijeni gjithashtu se ne mund (dhe duhet) të bëjmë më mirë, me ndihmën e Tij. "Mjaft të bëni keq, mësoni të bëni mirë." (Isaia 1:16)
"Më kthe, dhe unë do të kthehem; sepse ti je Zoti, Perëndia im..." (Jeremia 31:18)
"Largohuni, pra, nga frika; ju jeni më të çmuar se një mori harabelash.” (Mateu 10:31)
