E vërteta, ose ajo që është e vërtetë, është një mënyrë për të përshkruar atë që është në fund të fundit reale. Në një nivel natyror, e vërteta mund të mendohet thjesht si ajo që është e saktë, ndërkohë që në zhvillimin tonë shpirtëror jeton, e vërteta mund të jetë mësimi i mësimeve të bazuara në shpirtërore ose, më mirë, pranueshmëria jonë ndaj tyre si të vërteta hyjnore. Por Swedenborg shkon edhe më tej në shpjegimin e tij të së vërtetës, duke mësuar se e vërteta është forma e dashurisë, ose si shprehet dashuria.

Në një farë kuptimi, e vërteta është një sistem shpërndarjeje për dashurinë dhe për shkak se ndarja e dashurisë është vetë qëllimi i realitetit, kjo e bën të vërtetën jashtëzakonisht të rëndësishme. Dhe ndërsa e vërteta mund të vijë në formën e rregullave dhe fakteve të thata dhe të ftohta, ajo është në maksimum një gjë e bukurisë së papërshkrueshme, diçka që na lëviz brenda.

Natyra e së vërtetës buron nga ideja se Zoti në thelbin e Tij është vetë dashuria, e përsosur dhe e pafundme, dhe se Ai na do përtej aftësisë sonë për të imagjinuar. Dhe ashtu siç duam që njerëzit që duam të na duan, po ashtu edhe Zoti ka dëshirën më të thellë që ne ta duam Atë; Dashuria e tij dëshiron të arrijë tek ne dhe të frymëzojë dashurinë nga ana tjetër.

Dashuria, megjithatë, nuk mund të veprojë më vete; ka nevojë për një medium për të punuar. Mendoni për këtë në këtë mënyrë: për të shprehur dashurinë për dikë, keni nevojë për një fytyrë me të cilën të buzëqeshni, një zë me të cilin të flisni, krahë për t'u përqafuar ose mjete të ndryshme që mund t'i përdorni për të bërë mirë, me dashuri. gjëra për njerëzit që doni. Pa këto gjëra është thjesht një ndjenjë, e ngecur brenda dhe mjaft e padobishme. Në njëfarë kuptimi, nëse nuk mund të shprehet, ekzistenca e tij nuk është me të vërtetë mjaft e plotë.

"E vërteta", atëherë, mund të përkufizohet si "shprehje e dashurisë" ose ndoshta si "dashuri e shprehur". Kjo mund të jetë mjaft e thellë dhe e bukur: shprehja në fytyrën e një nëne të re, duke parë fëmijën e saj për herë të parë - kjo është e vërteta, në një nivel përtej fjalëve. Ndjenja tek ajo shprehet, dhe ne e marrim atë dhe ndjejmë vetë një valë emocioni. Në një nivel akoma më të lartë, ne mund të përpiqemi të përfytyrojmë shprehjen në fytyrën e Zotit kur ai na shikon, dashurinë që derdhet prej tij; kjo është e vërteta në thellësinë e saj.

Por e vërteta vjen edhe në nivele më të ulëta. Mendoni për mënyrat se si i duam fëmijët tanë - nganjëherë kjo do të thotë të vendosim disa rregulla të rrepta bardh e zi. "Mbaji duart për vete" dhe "duhet të më bindesh" nuk tingëllojnë shumë të dashura, dhe ta bësh një fëmijë të nxjerrë plehrat nuk ngjall saktësisht ndjenja të ngrohta dhe mendime poetike. Por ne në fakt po i duam kur u japim mësime që do t'i ndihmojnë ata të jenë njerëz të mirë, edhe nëse kjo dashuri nuk shkëlqen nga sipërfaqja e asaj që po themi. Zoti duhet të na trajtojë në të njëjtën mënyrë ndonjëherë, veçanërisht në fazat e hershme të rritjes sonë shpirtërore. "Ti nuk do të vrasësh" nuk tingëllon aq i dashur, dhe urdhri për të mos lakmuar mund të duket jorealist dhe i padrejtë në kufi. Megjithatë, nëse i shikojmë nga afër, mund të shohim se ata janë të dashur dhe po na bëjnë të jemi njerëz të dashur.

Pra, e vërteta vjen në shumë nivele dhe në shumë forma, e formësuar dhe e përshtatur në mënyra të ndryshme që ne mund të udhëhiqemi të jemi të mirë dhe të dashur. Kjo është arsyeja pse kaq shumë gjëra të ndryshme në Bibël - gurët, uji, vera, bimët, shpatat dhe shumë të tjera - të gjitha përfaqësojnë të vërtetën; të gjithë kanë nuanca kuptimi që pasqyrojnë shumë lloje të së vërtetës që Zoti përdor për të na udhëhequr.

Megjithatë, në zemër, e gjithë e vërteta është një mënyrë për të ndarë dashurinë. Nëse e shikojmë këtë, do ta vlerësojmë siç duhet.

(റഫറൻസുകൾ: Apokalipsi i shpjeguar 434; Sekretet Qiellore 1904 [3], 3077, 3207 [1-3], 3295, 3509 [2], 4247, 5912, 6880, 7270 [2-3], 8301 [2], 8456, 9407, Arcana Coelestia 9407 [13], 9806, 10026; Urtësia Hyjnore 9; Providenca Hyjnore 10, 36; Apokalipsi i shpjeguar 627 [5-6]; Doktrina e Jetës për Jeruzalemin e Ri 36; Jeruzalemi i Ri dhe Mësimet e Tij Qiellore 24; Feja e vërtetë e krishterë 209 [2-4], 224 [1-2], 379, 398)

625. Upon peoples, and nations, and tongues, and many kings, signifies with all who are in truths and goods in respect to life, and at the same time in goods and truths in respect to doctrine according to each one's religion, consequently to teach the Word in respect to the goods of life and the truths of doctrine. This is evident from the signification of "peoples and nations," as being those who are of the spiritual church and those who are of the celestial church; those who are of the spiritual church are called in the Word "peoples," but those who are of the celestial church are called "nations." Those who are of the spiritual church, who are called "peoples," are they who are in truths in respect to doctrine and life; and they who are of the celestial church, who are called "nations," are they who are in the good of love to the Lord, and thus in good in respect to life. (But on this signification of "peoples and nations" in the Word, see above, n. 175, 331.) Also from the signification of "tongues and many kings," as being those who are in goods and truths in respect to life and doctrine, but according to each one's religion; for "tongues" signify the goods of truth and confession of these according to each one's religion (See above, n. 330, 455); and "kings" signify truths that are from good, and "many kings" various truths from good, but according to each one's religion. (That "kings" signify truths from good, see above, n. 31, 553)

[2] "Many kings" signify various truths that are from good, because the peoples and nations outside of the church were for the most part in falsities as to doctrine, and yet because they lived a life of love to God and of charity towards the neighbor the falsities of their religion were accepted by the Lord as truths, for the reason that there was inwardly in their falsities the good of love, and the good of love gives its quality to every truth, and in this case it gives its quality to the falsity that such accept as truth; and moreover, the good that lies concealed within causes such when they come into the other life to perceive genuine truths and accept them. Again there are truths that are only appearances of truth, like those truths that are in the sense of the letter of the Word; these appearances of truth are accepted by the Lord as genuine truths when there is in them the good of love to the Lord and the good of charity towards the neighbor; and with such in the other life the good that lies hidden within dissipates the appearances, and makes bare the spiritual truths which are genuine truths. From this it can be seen what is here meant by "many kings." (But respecting the falsities in which there is good that exist among the Gentiles, see in The Doctrine of the New Jerusalem 21.)

[3] From what has been said and shown in this and the preceding article, it can be seen that "he must again prophesy upon peoples, and nations, and tongues, and many kings" signifies that the Word must still be taught to those who are in goods and truths in respect to doctrine, and thence are in life; but as it is said "upon peoples, nations, tongues, and kings," these words signify also that the Word must be taught in respect to the goods of life and the truths of doctrine, for these two are what the Word in its whole complex contains.

[4] This is the sense of these words abstracted from persons, which is the truly spiritual sense. The sense of the letter in most places has regard to persons, and mentions persons, but the truly spiritual sense is without any regard whatever to persons. For angels who are in the spiritual sense of the Word have no idea of person or of place in any particular of what they think or speak, for the idea of person or of place limits and confines the thoughts, and thereby renders them natural; it is otherwise when the idea is abstracted from persons and places. It is from this that angels have intelligence and wisdom, and that thence angelic intelligence and wisdom are ineffable. While man lives in the world he is in natural thought, and natural thought derives its ideas from persons, places, times, and material things, and if these should be taken away from man, his thought which comes to perception would perish, for without these he comprehends nothing; but angelic thought is apart from ideas drawn from persons, places, times, and material things; and this is why angelic thought and speech are ineffable, and to man also incomprehensible.

[5] And yet a man who has lived in the world a life of love to the Lord and of charity towards the neighbor comes, after his departure from the world, into that ineffable intelligence and wisdom; for his interior mind, which is the very mind of his spirit, is then opened, and then the man, when he becomes an angel, thinks and speaks from that mind, and consequently thinks and speaks such things as he could not utter or comprehend in the world. Such a spiritual mind, which is like the angelic mind, every man has; but because man while in the world speaks, sees, hears, and feels, by means of a material body, that mind lies hidden within the natural mind, or lives above it; and what man thinks in that mind he is wholly ignorant of; for the thought of that mind then flows into the natural mind, and there limits, bounds, and so presents itself as to be seen and perceived. So long as man is in the body in the world, he does not know that he has within him this mind, and in it possesses angelic intelligence and wisdom, because, as has been said, all things that abide there flow into the natural mind, and thus become natural according to correspondences. This has been said to make known what the Word is in the spiritual sense, which sense is wholly abstracted from persons and places, that is, from such things as derive their quality from the material things of the body and the world.