Quid est, veniam postulare Dominum?

Semper nobis dimittit? An sponte nobis ignoscit? Si facit, quare? Et certe quid sibi vult ignosci?

Videamus quid de ea Scriptura dicat.

Unum est quod tibi nuntiatum est veniam Domini quaerere. Hic ponuntur duo exempla.

Et adolebit ea sacerdos super altare : incensum est Domino : rogabitque pro peccato suo, et dimittetur ei. (Leviticus 4:35)

- "Hoc modo, ergo, ora…. Et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.Matthaeus 6:9-12)

Secundo, satis clarum est nos remitti ad ignoscendum;

— « Si enim dimiseritis hominibus peccata eorum, dimittet vobis et Pater vester caelestis. Quod si non dimiseritis hominibus, nec Pater vester dimittet vobis peccata vestra. (Matthaeus 6:14, 15)

- "Et iratus dominus eius, tradidit eum tortoribus, donec redderet omnia quae sibi debentur. Sic et Pater meus coelestis faciet vobis, si unusquisque vestrum ex corde suo non dimiserit fratri suo delicta sua.Matthaeus 18:34, 35)

- "Nolite iudicare, et non iudicabimini; Nolite condemnare, et non condemnabimini. Dimittite, et dimittetur vobis.Luca 6:37)

Tertio apparet quod paratus est Dominus ad ignoscendum.

— « Quoniam tu, Domine, bonus et promptus ad ignoscendum, et copiosa misericordia omnibus invocantibus te. (Psalms 86:5)

- "Ideo dico vobis, remittuntur ei peccata multa, quia dilexit multum. Cui autem minus dimittitur, minus diligit.Luca 7:47)

- "Et cum coepisset rationem ponere, oblatus est ei unus qui debebat decem milia talenta. Misertus autem dominus servi illius, dimisit eum, et debitum dimisit ei.Matthaeus 18:24, 27)

- "Et cum venissent in locum qui vocatur Calvariae, ibi crucifixerunt eum et latrones, unum a dextris et alterum a sinistris. Jesus autem dicebat : Pater, dimitte illis : non enim sciunt quid faciunt.Luca 23:33, 34)

Hic sunt quaedam doctrinae Ecclesiae Novae quae his bibliis innixa sunt.

1. Dominus tabellarium (quod est evangelium pro omnibus nobis) non tenet. Vide hoc excerptum ex Vera Christiana Religione;

"Dominus, quia ipsa misericordia remittit omnibus peccata sua, et ne unum quidem ex illis tenet contra hominem; dicit enim Dominus, "Nescio quid faciunt" (sed tamen hoc non significat peccata. abolentur: nam cum petrus toties dimittat fratri suo delicta, num toties septies, dixit Dominus: "Non usque septies, dico tibi, sed usque ad septuagies septies"; (Matthaeus 18:21-22). Quid ergo Dominus non faciet?Vera Christiana Religio 539)

2. Venia est processus. De eo potes cogitare ansam. Duo sunt gradus: "volens ignoscere" et "venire ut ignoscatur". Haec bene descripta sunt in sequentibus locis ex duobus operibus theologicis theologicis;

« Plerique intra Ecclesiam putant remissionem peccatorum involvi abstergere et abluere, sicut sordes ab aqua, et post remissionem mundam et puram circumire homines; regnant imprimis apud illos, qui omnem salutem tribuunt; sed sciatur quod prorsus alius sit cum remissione peccatorum: Dominus cum Misericordia, remittit omnibus peccata eorum, sed usque non veniam, nisi homo sincere paeniteat, abstineat a malis. et postea vitam fidei et charitatis, ita ad finem vitae ejus: cum hoc fit, homo vitam spiritualem accipit a Domino, quae vocatur vita nova: tunc cum in hac nova vita, spectat mala sui. prior vita aversatur illa, et abominatur illa, mala ejus primum condonata sunt: nunc enim homo in veris et bonis a Domino tenetur, et a malis detinetur: inde patet quid remissio peccatorum. esse, neque intra horam, neque intra annum fieri. (Arcana Coelestia 9014:3)

"Alius error saeculi est, ut, peccata dimissa, etiam dimittantur. Sed quando haec propositio invertitur, fit veritas, scilicet quod, dimissis peccatis, dimittuntur etiam. Nam poenitentia praecedit remissionem, et sine paenitentia non est remissio…. Dominus remittit omnibus peccata sua. Non accusat aut imputat. Sed tamen illa peccata auferre non potest nisi secundum divinae providentiae leges.De Divina Providentia 280)

3. Non opus est veniam petere. (Exspecta, quid?) Hoc studium est. In oratione dominica, quam docuit Iesus, veniam oramus. Sed haec excerpta ex "Vera Christiana Religione" legite;

" Duae sunt obligationes uni post explorationem incumbentes, oratio et confessio. Orandum est ut Dominus misereatur, det potestatem resistendi malis, quorum quis poenitet, et inclinatio et affectio bene faciendi; quia sine ipso non potest homo aliquid facere.Johannes 15:5)…. Duplex est causa quare oratio non debet offerri coram Domino ad remissionem peccatorum. Primo, quia peccata non delentur, sed auferuntur; quod fit sicut homo postea ab illis desistit et novam vitam aggreditur. Sunt enim innumerabiles desideria sicut botrus circa omne malum; haec non momento auferri possunt, sed modo unum post alterum, sicut homo se patitur reformari et regenerari. Secunda causa est, quia Dominus, cum ipsa misericordia sit, peccata sua unicuique remittit, et ne unum quidem ex illis tenet.Vera Christiana Religio 539)

Quid ergo oremus? Satis subtilis est punctus. Quod in superiore loco video est quod non opus est orare de venia per se pro parte poenitentiae processu, cum in eo processu iam misericordiam precati sumus et potestatem emendandi. Haec sunt quae vere petimus cum veniam petimus. Rogans Dominum ut ignoscat nobis secundum apparentiam facit. Utilis exercitatio est, quare Dominus in littera Verbi mandaverit, sed veritas verior est, quod nunquam nisi in conspectu ejus remissi fuimus, et utrum veniamus ad nos veniamus necne. non ipsum.

Quoquo...

A Deo donatus semper actionem nostram implicavit. In veteri testamento populus ad sacrificia facienda. In Novo Testamento Iesus homines miratus est, docens se aliis ignoscendum esse multis temporibus. Et nunc hic videre possumus opus paenitentiae nostrum esse quod etiam ansam claudere necesse est.

Sic ima linea est, ut duae sint gradus remissionis a Domino: nostrum et Ipsius. Dominus semper nobis ignoscit. (Quod ad ipsum pertinet, numquam remissi sumus.) Sed revera non dimittuntur priusquam partem nostram processus agimus; Id est quod indulgentiam circum fasciam fluere sinit.

[Hic articulus ad usum accommodatus est ex praesentatione mensis Novembris anno 2023 a Rev. Iared Buss.].

9013. ‘Ad occidendum illum dolo’: quod significet inde malitiam (et aestum) ad deprivandum proximum vita aeterna, constat exsignificatione ‘occidere’ quod sit fidem et charitatem proximo adimere et sic eum privare vita spirituali, quae est vita aeterna, de qua n. 6767, 8902, et ex significatione ‘doli’ quod sit malitia ex voluntate ¹ praevia cogitatione seu praemeditato, ita ex proposito. Mala fiunt vel ex inimicitia, vel ex odio, vel ex vindicta, et illa vel per dolum vel absque dolo; sed mala per dolum sunt pessima quia dolus est sicut venenum quod tabe infernali inficit ac destruit, vadit enim per totam mentem, ² usque ad interiora ejus; causa est quia qui in dolo est meditatur malum, et per id nutrit intellectum suum, et jucundat illum, et sic destruit omne ibi quod est hominis, hoc est, quod est vitae ex bono fidei et charitatis.

[2] Qui proximum dolo illaquearunt in mundo quoad mundana et terrestria, illi in altera vita dolo illaqueant ³ proximum quoad spiritualia et caelestia; et quia hoc faciunt in ⁴ occulto’, relegantur in inferna post tergum, profunde secundum doli malignum et nocivum; separantur sic ab illis qui a facie sunt; hi vocantur spiritus, ⁵ illi autem genii, n. 5035, 5977, 8593, 8622, 8625; genii, non admittuntur ad homines sicut ⁶ spiritus, quia illi influunt in affectiones quae sunt voluntatis, agendo contra bonum quod amoris et charitatis, tam clandestine ut nequaquam percipi possit, et per eam viam destruunt verum quod fidei; illi in infernis suis se invisibiles coram sociis reddunt; qui enim in abscondito egerunt in mundo, illi se invisibilesin altera vita reddere possunt, at cum apparent, inter se apparent sicut homines; sed inspecti ab angelis apparent sicut serpentes, nam illis natura serpentum est, et quod exit ab illis, est sicut venenum, et quoque est venenum spirituale;

[3] quapropter ‘venenum’ in Verbo significat dolum, et ‘serpentes venenati’, sicut aspides, reguli, viperae, significant dolosos, ut apud Davidem,

In corde perversitates operamini: venenum illorum sicut venenum serpentis, sicut aspidis surdae, Ps. 58:3, 5 [KJV 2, 4):

apud eundem,

Cogitant mala in corde, exacuunt linguam suam sicut serpens; venenum aspidis sub labiis illorum, Ps. 140:3, 4 [KJV 2, 3):

apud Esaiam,

Ova aspidis ponunt, et telas araneae texunt; qui comedit de ovis illorum moritur, et quando quis exprimit, excluditur vipera, 59:5:

apud Hiobum, Venenum aspidum suget, occidet eum lingua viperae, 20:16:

apud Moschen, Venenum draconum vinum illorum, et fel aspidum crudele, Deut. 32:33:

apud Matthaeum, Vae vobis, Scribae et Pharisaei, hypocritae! quomodo, o serpentes, progenies viperarum, effugietis judicium Gehennae? 23:29, 33;

[4] dolus dicitur hypocrisis cum pietatem ore gerunt ac impietatem corde, vel cum charitatem ore at odium corde, vel cum innocentiam facie et gestu sed crudelitatem anima et pectore, proinde qui per innocentiam, charitatem, et pietatem fallunt; illi sunt ‘serpentes’ et ‘viperae’ in sensu interno, quia, ut supra dictum, tales in luce caeli ⁷ ab angelis inspecti apparent sicut serpentes, ac ut viperae, qui sub veris recondunt mala, hoc est, qui dolose vera inflectunt ad faciendum mala, nam illi quasi sub dentibus abscondunt venenum, et sic occidunt.

[5] At qui a Domino in fide veri et vita boni sunt, a venenis illorum non possunt laedi, nam in luce sunt a ⁸ Domino in qua ⁹ dolosi apparent sicut serpentes, ac doli illorum ut venena; quod illi in tuto sint a Domino, intelligitur per Domini verba ad discipulos, Ecce do vobis potestatem calcandi super serpentes et scorpios, (Luc. ) 10:19:

apud Marcum, Signa credentes haec sequentur: serpentes tollent; etiamsi letale quid biberint, non illis nocebit, xvi (17, ) 18:

et apud Esaiam,

Ludet sugens super foramine viperae, 11:8.

[6] Qui interius infecti sunt ¹⁰ dolo spirituali, hoc est, hypocrisi’, illi sunt qui intelliguntur per loquentes contra Spiritum Sanctum, quibus ¹¹ nulla remissio:

apud Matthaeum, Dico vobis, Omne peccatum et blasphemia remittetur hominibus, spiritus autem blasphemia non remittetur hominibus; immo si quis dixerit verbum contra Filium hominis, remittetur illi; qui vero dixerit contra ¹² Spiritum Sanctum, non remittetur illi, neque in hoc saeculo, neque in futuro. Aut facite arborem bonam et fructum ejus bonum, aut facite arborem pravam et fructum ejus pravum; o progenies viperarum, quomodo potestis bonum loqui, cum mali sitis? 12:31-33 (, 34);

per ‘dicere verbum contra Spiritum Sanctum’ est de illis quae Domini, ¹³ Ipsius regni et Ecclesiae sunt, tum quae Verbi, loqui bene at cogitare male, ac facere bene et velle male, nam sic latet intus in veris quae loquuntur falsum, et in bonis quae faciunt malum, quod est venenum absconditum; inde vocantur ‘progenies viperarum’.

[7] In altera vita licet malo malum et quoque falsum loqui, non autem bonum et verum, quoniam omnes adiguntur ibi loqui ex corde, ¹⁴ ac non dividere mentem; qui aliter faciunt separantur a reliquis et reconduntur in infernis e quibus exire nusquam possunt; quod tales sint qui per dicentes verbum contra Spiritum Sanctum intelligantur, constat a Domini verbis ibi, ‘Aut facite arborem bonam et fructum bonum, aut facite arborem pravam et fructum pravum: quomodo potestis bonum loqui cum mali sitis?’ Spiritus Sanctus est Divinum Verum procedens a Domino, ita ipsum sanctum Divinum, quod sic interius blasphematur et profanatur.

[8] Quod ‘illis non remittetur’ est quia hypocrisis seu dolus ¹⁵ circa sancta Divina inficit interiora hominis et destruit omne vitae spiritualis apud eum, ut supra dictum est, tandem usque adeo ut non alicubi integrum sit; remissio enim peccatorum est separatio mali a bono ac rejectio mali ad latera, n. 8393, quod non fieri potest apud quem omne bonum est destructum; ideo dicitur, ‘Non remittetur illi neque in hoc saeculo neque in futuro’. Sunt quoque tales qui intelliguntur per ‘non indutum veste nuptiali, qui ligatus pedes et manus, et ejectus in tenebras exteriores’, Matth. 22:11-13, ¹⁶ videatur n. 2132.

[9] Quod ‘dolus’ in Verbo sit hypocrisis, constat ab his locis:

apud Jeremiam,

Vir a socio suo cavete, et super ullo fratre ne confidite; omnis namque frater supplantando supplantat, vir cum socio suo illudunt, et veritatem non loquuntur; docuerunt linguam suam loqui mendacium, habitare tuum in medio doli; ob dolum renuerunt cognoscere Me, dictum Jehovae, ix (3, ) 4, 5 [KJV 4-6):

apud Davidem,

Perdes loquentes mendacium, virum sanguinum et doli abominatur Jehovah, (Ps. ) 5:7 [KJV 6]:

apud eundem,

Beatus homo cui non imputat Jehovah iniquitatem, modo non in spiritu ejus dolus, Ps. 32:2:

et apud eundem,

Libera animam meam a labio mendacii, a lingua doli, Ps. 120:2;

pariter Ps. 52:4; Ps. 109:2.

Фусноти:

2004. ‘Et eris in patrem multitudinis gentium’: quod significet Humanae Essentiae unionem cum Divina, non ita constare potest ab explicatione singularum vocum in sensu interno, nisi spectentur communi quadam idea, qua sistitur hic sensus; sensus internus aliquoties talis est: qui cum talis, dici potest universalior quia remotior; ab explicatione singularum vocum, hic proximus sensus resultat quod a Domino omne verum et omne bonum, nam, ut dicetur infra, ‘pater’ significat ab Ipso, hoc est, a Domino, ‘multitudo’ verum, et ‘gentium’ inde bonum; at haec, nempe vera et bona, quia sunt per quae Dominus univit Humanam Essentiam Divinae, sensus ille universalior et remotior, inde exsurgit ¹ ; angeli ita percipiunt haec verba; et simul tunc reciprocam unionem, nempe Essentiae Divinae Domini cum Humana, et Humanae cum Divina; nam ut dictum ‘Ego foedus Meum cum te’ significat Essentiae Divinae unionem cum Humana, haec inde, Essentiae Humanae cum Divina.

[2] Quod unitio reciproce facta sit, est arcanum quod nondum detectum est, et tale ut vix ad captum ² exponi possit, nam nondum alicui notum est qualis est ³ influxus; et absque cognitione influxus, nusquam aliqua idea potest capi quid unitio reciproca; at illustrari aliquatenus potest ab influxu apud hominem, nam etiam apud hominem est conjunctio reciproca: a Domino per internum hominis, de quo mox supra n. 1999, continue influit vita in hominis rationale et per hoc in externum et quidem in ejus scientifica et cognitiones, et non solum adaptat illa ad recipiendum vitam sed etiam in ordinem disponit, et sic facit ut homo cogitare possit, et denique ut rationalis sit; haec conjunctio est Domini cum homine, sine qua nusquam homo posset cogitare, minus rationalis esse; quod unicuique constare potest ex eo quod in cogitatione hominis innumerabilia arcana scientiae et artis analyticae sint, et tam innumerabilia ut in aeternum nequeant explorari, quae nusquam influunt per sensus seu per externum hominem, sed per internum; homo autem a sua parte obviam it huic vitae quae a Domino, per scientifica et cognitiones, et sic reciproce se conjungit.

[3] Sed quod unionem Divinae Essentiae Domini cum Humana Ipsius, et Humanae cum Divina, attinet, haec infinite ascendit; nam Internum Domini fuit Ipse Jehovah, ita Ipsa Vita; internum autem hominis non est Dominus, ita nec vita sed recipiens vitae: Domini cum Jehovah fuit unio, at hominis cum Domino non est unio sed conjunctio; Dominus ex propria potentia univit se Jehovae, quare etiam justitia factus, homo autem nusquam propria potentia sed Domini, sic ut Dominus Sibi conjungat hominem: reciproca illa unio est quae a Domino intelligitur, ubi Sua tribuit Patri, et quae Patris Sibi, ut apud Johannem,

Jesus dixit, Qui credit in Me, non credit in Me, sed in Ipsum Qui misit Me; [qui videt Me videt Ipsum Qui misit Me; ] Ego lux in mundum veni, ut omnis qui credit in Me, in tenebris non maneat, 12:44-46;

in quibus verbis arcanissima illa latent, et quidem de unione boni cum vero, et veri cum bono, seu quod idem ⁴ , de unione Essentiae Divinae cum, Humanae cum Divina; quare dicit, ' qui credit in Me non credit in Me sed in Ipsum Qui misit me, ' et mox, ‘qui credit in Me’; interveniente de unione illa, ita, ‘qui videt Me, videt Ipsum Qui misit Me’.

[4] Apud eundem,

Verba, quae Ego loquor vobis, a Me Ipso non loquor, Pater Qui in Me manet, Ille facit opera: credite Mihi, quod Ego in Patre et Pater in Me:... amen dico vobis, qui credit in Me, opera quae Ego facio, [ille etiam faciet, ] 14:1012;

in his verbis eadem arcana sunt, nempe de unione boni cum vero, et veri cum bono, seu quod idem, Divinae Essentiae Domini cum Humana et Humanae cum Divina; quare dicit, ‘verba quae Ego loquor vobis, : Me Ipso non loquor; Pater Qui in Me, facit opera’; et mox, ‘opera quae Ego facio’, interveniente de unione hic ⁵ similiter, ita, Ego in Patre, et Pater in Me ⁶ : haec est unio mystica de qua plures loquuntur.

[5] Exinde constat quod non alius fuerit a Patre, tametsi de Patre sicut de alio locutus, et hoc ob causam reciprocae unitionis quae fieret, et quae ⁷ facta; nam aperte toties dicit quod unus sit cum Patre, ut in locis citatis, Qui videt Me, videt Illum Qui misit Me, Joh. 12:45;

tum, Pater, Qui in Me manet, ... credite Mihi, quod Ego in Patre et Pater in Me, Joh. 14:10, 11;

et apud eundem,

Si Me nossetis, ⁸ etiam Patrem Meum nossetis, 8:19;

apud eundem,

Si cognovistis Me, etiam Patrem Meum cognovistis, ' et ab hinc cognovistis Illum, et vidistis Illum. Dicit Illi ⁹ Philippus, Monstra nobis Patrem; dicit illi Jesus, Tantum tempus vobiscum sum, et non nosti Me, Philippe? qui vidit Me, vidit Patrem, quomodo ergo tu dicis, monstra nobis Patrem? nonne credis, quod Ego in Patre et Pater in Me sit? 14:710;

et apud eundem,

Ego et Pater unum sumus, 10:30.

Inde est quod in caelo non alium sciant Patrem quam Dominum, quia in Ipso Pater, et unus cum Patre, et cum Ipsum vident, Patrem vident, sicut Ipse dixit, ¹⁰ videatur n. 15.

Фусноти: