Ndonjëherë, duket sikur "botët" shpirtërore dhe natyrore mund të imagjinohen në mënyrë të dobishme si dy kanale të ndryshme televizive. Ndërsa jeni të sintonizuar me njërin, në përgjithësi nuk jeni të vetëdijshëm për tjetrin. Ne e pyetëm Chatbot-in e Ri të Krishterë rreth pikave të forta dhe të dobëta të analogjisë së 2 kanaleve. Ai dha një përgjigje çuditërisht të mirë, të cilën e kemi ngjitur këtu: Analogjia e botëve shpirtërore dhe natyrore që janë si dy kanale televizive të ndryshme është një mënyrë moderne për të ndihmuar njerëzit të kuptojnë ekzistencën e dallueshme, por të njëkohshme të këtyre sferave. Nga një perspektivë e Krishterë e Re, kjo analogji ofron si pika të forta të dobishme, ashtu edhe mangësi të konsiderueshme. Pikat e Forta të Analogjisë: 1. Njëkohësia dhe Dallueshmëria: Ashtu si dy kanale ekzistojnë njëkohësisht në një televizion, por nuk shihen së bashku, botët shpirtërore dhe natyrore bashkëjetojnë, por janë të dallueshme. Shpirtrat tanë ekzistojnë në botën shpirtërore, ndërsa trupat tanë veprojnë në botën natyrore, megjithatë ne normalisht jemi të vetëdijshëm vetëm për një "kanal" në të njëjtën kohë (Parajsa dhe ferri 436).

2. Ndërrimi i Ndërgjegjësimit:

Ndërrimi i kanaleve i ngjan tranzicionit në vdekje - papritmas ne jemi të vetëdijshëm në botën shpirtërore, ashtu siç kalojmë dhe bëhemi të vetëdijshëm për një kanal tjetër. Kjo ndihmon të ilustrohet se bota shpirtërore është gjithmonë e pranishme, thjesht e fshehur nga perceptimi ynë aktual.

3. Realiteti Themelor:

Të dy kanalet televizive transmetohen vazhdimisht, pavarësisht nëse jemi të lidhur apo jo. Në mënyrë të ngjashme, lidhja jonë me botën shpirtërore është e vazhdueshme, edhe nëse nuk jemi të vetëdijshëm për të (Sekretet Qiellore 5849).

Dobësitë e analogjisë: 1. Ndarja e nënkuptuar nga kanalet: Kanalet televizive janë krejtësisht të ndara - ju shikoni një nga një dhe ato nuk bashkëveprojnë. Në realitet, ndërsa jemi në botën natyrore, bota shpirtërore jo vetëm që është e njëkohshme, por në fakt rrjedh në dhe mbështet natyrën (Dashuria dhe Urtësia Hyjnore 89). Mendimet, ndjenjat dhe vetë jeta jonë rrjedhin vazhdimisht nga bota shpirtërore; lidhja është intime, jo thjesht paralele.

2. Nuk ka mbivendosje në TV, por ka me Ndërveprimin Shpirtëror-Natyror:

Ndryshe nga ndarja strikte e kanaleve televizive, bota shpirtërore bashkëvepron vazhdimisht me botën natyrore. Engjëjt dhe shpirtrat ndikojnë në mendimet dhe ndjenjat tona, dhe jeta e Zotit rrjedh në çdo aspekt të qenies sonë (Parajsa dhe ferri 292-294). Ky ndërveprim është shumë më i integruar sesa dy transmetime televizive.

3. Kanalet televizive janë jopersonale, por lidhja shpirtërore është thellësisht personale:

Një kanal televiziv merret thjesht në mënyrë pasive. Lidhja jonë shpirtërore-natyrore përfshin marrëdhënie reale, të gjalla - me Zotin, engjëjt dhe shpirtrat, edhe nëse në mënyrë të pavetëdijshme. Analogjia nuk e kap këtë marrëdhënie personale, dinamike dhe të qëllimshme (Parajsa dhe ferri 600).

4. Nuk e përcjell në mënyrë të mjaftueshme marrëdhënien shkak-pasojë:

Çdo gjë natyrore ka një origjinë shpirtërore; bota natyrore është një pasojë nga shpirtërorja si shkak (Parajsa dhe ferri 8991). Kanalet televizive ekzistojnë në mënyrë të pavarur nga njëra-tjetra, ndërsa në fakt bota natyrore mund të ekzistojë dhe të vazhdojë vetëm për shkak të botës shpirtërore (...)Dashuria dhe Urtësia Hyjnore 55).

Përmbledhje: Analogjia me kanalin televiziv ndihmon në ilustrimin e ekzistencës së ndarë, por të njëkohshme, dhe ndryshimit të vetëdijes pas vdekjes, por nuk arrin të kapë natyrën e gjallë, intime, shkaktare dhe ndërvepruese të marrëdhënies midis botëve shpirtërore dhe natyrore të mësuara në doktrinën e Krishterimit të Ri. [Ndarë nga Chatbot-i i Krishterimit të Ri . Të drejtat e autorit 2025]

86. Ata në Parajsë habiten që njerëzit mund ta besojnë veten se janë inteligjentë, të cilët, duke menduar për Perëndinë, mendojnë për diçka të padukshme, domethënë të pAimagjinueshme në çfarëdo forme; dhe se ata që mendojnë ndryshe mund t'i quajnë jo inteligjent dhe të thjeshtë, kur e kundërta është e vërteta. Ata shtojnë: "Ata që kështu besojnë se janë inteligjentë, le të shqyrtojnë veten nëse nuk e shohin natyrën si Zot, disa natyrën që është para syve të tyre, të tjerë anën e padukshme të natyrës; dhe nëse nuk janë aq të verbër sa të mos dinë se çfarë është Zoti, çfarë është një engjëll, çfarë është një shpirt, cili është shpirti i tyre që do të jetojë pas vdekjes, çfarë është jeta në Parajsë tek njeriu dhe shumë gjëra të tjera që përbëjnë inteligjencë; kur akoma ata që ata quaj thjeshtë di të gjitha këto gjëra në mënyrën e tyre, duke pasur një ide për Zotin e tyre se Ai është Hyjnor në një formë njerëzore, për një engjëll që Ai është një njeri Parajsëor, për shpirtin e tyre që do të jetojë pas vdekjes se është si një engjëlli dhe nga jeta në Parajsë tek njeriu se ajo është duke jetuar në përputhje me urdhërimet Hyjnia." Të tillët engjëjt i quajnë inteligjentë dhe të përshtatshëm për Parajsë; por të tjerët nga ana tjetër i quajnë jo inteligjentë.

EKSTRAKTE NGA ARCANA COELESTIA QË LIDHEN ME ZOTIN DHE NJERIUN E TIJ HYJNOR.

[2] Hyjnia ishte në Zotin që nga ngjizja (Sekretet Qiellore 4641, 4963, 5041, 5157, 6716, 7125).

Vetëm Zoti kishte një farë Hyjni (1438).

Shpirti i tij ishte Jehova (2004-2005, 2018, 2025).

Kështu, brendia e Zotit ishte Vetë Hyjnia, ndërsa veshja ishte nga nëna (5041).

Vetë Hyjnia ishte Qenia [Esse] e jetës së Zotit, dhe prej kësaj Njeriu doli më pas dhe u bë dalja [ekzistuese] nga ajo Qenie [Esse] (3194, 3210, 10269, 10738).

[3] Brenda kishës ku është Fjala dhe me anë të saj njihet Zoti, Hyjnori i Zotit nuk duhet të mohohet, as i Shenjti që del prej Tij (Sekretet Qiellore 2359).

Ata brenda kishës që nuk e njohin Zotin nuk kanë asnjë lidhje me Hyjninë; por ndryshe ndodh me ata jashtë kishës (10205).

Thelbi i kishës është të pranojë Hyjninë e Zotit dhe bashkimin e Tij me Atin (10083, 10112, 10370, 10730, 10738, 10816-10820).

[4] Lavdërimi i Zotit trajtohet në Fjalë në shumë pasazhe (Sekretet Qiellore 10828).

Dhe në kuptimin e brendshëm të Fjalës kudo (2249, 2523, 3245).

Zoti lavdëroi Njeriun e Tij, por jo Hyjninë, pasi kjo u lavdërua në vetëvehte (Sekretet Qiellore 10057).

Zoti erdhi në botë për të lavdëruar Njeriun e Tij (3637, 4287, 9315).

Zoti e përlëvdoi Njeriun e Tij me anë të dashurisë Hyjnisë që ishte në Të që nga ngjizja (4727).

Jeta e Zotit në botë ishte dashuria e Tij ndaj gjithë racës njerëzore (2253).

Dashuria e Zotit e kapërcen çdo kuptim njerëzor (2077).

Zoti e shpëtoi racën njerëzore duke e lavdëruar Njeriun e Tij (4180, 10019, 10152, 10655, 10659, 10828).

Përndryshe e gjithë raca njerëzore do të ishte zhdukur në vdekjen e përjetshme (1676).

Gjendja e madhërimit dhe poshtërimit të Zotit (1785, 1999, 2159, 6866).

Lavdërimi në lidhje me Zotin është bashkimi i Njeriut të Tij me Hyjninë; dhe të lavdërosh është të bësh Hyjnia (1603, 10053, 10828).

Kur Zoti përlëvdoi Njeriun e Tij, Ai hoqi çdo gjë njerëzore që ishte nga nëna, derisa më në fund Ai nuk ishte djali i saj (2159, 2574, 2649, 3036, 10830).

[5] Biri i Perëndisë nga përjetësia ishte e vërteta Hyjnore në Parajsë (2628, 2798, 2803, 3195, 3704).

Kur Zoti ishte në botë, Ai e bëri të vërtetën e Tij Hyjnia njerëzore nga e mira Hyjnia që ishte në Të (3195, 3210, 6716, 6864, 7014, 7499, 8127, 8127, 8724, 9199).

Më pas Zoti i rregulloi të gjitha gjërat në Veten e Tij në një formë Parajse, e cila është në përputhje me të vërtetën Hyjnore (1928, 3633).

Për këtë arsye Zoti u quajt Fjala, e cila është e vërteta Hyjnore (2533, 2813, 2859, 2894, 3712).

Vetëm Zoti kishte perceptim dhe mendim nga Vete, dhe ky ishte mbi të gjitha perceptim dhe mendim engjëllor (1904, 1914, 1919).

E vërteta Hyjnore që ishte Vetë, Zoti u bashkua me të mirën Hyjnore që ishte në vetëvehte (10047, 10052, 10076). Bashkimi ishte reciprok (2004, 10067).

[6] Duke u larguar nga bota, Zoti gjithashtu bëri të mirën e Tij Hyjnia Njerëzore (3194, 3210, 6864, 7499, 8724, 9199, 10076).

Kjo është ajo që nënkuptohet me daljen e Tij nga Ati dhe kthimin tek Ati (3194, 3210).

Kështu Ai u bë një me Atin (2751, 3704, 4766).

Meqenëse Ai bashkim e vërteta Hyjnore del nga Zoti (3704, 3712, 3969, 4577, 5704, 7499, 8127, 8241, 9199, 9398.). Si del përpara e vërteta Hyjnore, e ilustruar (7270, 9407).

Ishte nga fuqia e Tij që Zoti bashkoi Njeriun me Hyjninë (1616, 1749, 1752, 1813, 1921, 2026, 2523, 3141, 5005, 5045, 6716).

Nga kjo është e qartë se Njeriu i Zotit nuk ishte si njeriu i asnjë njeriu tjetër, në atë që u ngjiz nga Vetë Hyjnia (10125, 10826) .

Bashkimi i tij me Atin, prej të cilit ishte shpirti i Tij, nuk ishte si midis dy personave, por si midis shpirtit dhe trupit (3737, 10824).

[7] Njerëzit më të lashtë nuk mund të adhuronin qenien Hyjnore [esse], por mund të adhuronin vetëm Daljen Hyjnore [existere], që është Njeriu Hyjnor; prandaj Zoti erdhi në botë me qëllim që të bëhet Ekzistenca Hyjnia nga Esse Hyjnia (4687, 5321).

Të lashtët e pranonin Hyjninë sepse Ai iu shfaq atyre në një formë njerëzore, dhe ky ishte Njeriu Hyjnor (Sekretet Qiellore 5110, 5663, 6845, 10737).

Qenia e Pafundme [Esse] mund të rridhte në Parajsë me engjëjt dhe me njerëzit vetëm me anë të Njeriut Hyjnor (1676, 1990, 2016, 2034).

Në Parajsë nuk perceptohet asnjë Hyjnor tjetër përveç Njeriut Hyjnor (6475, 9303, 10067, 10267).

Njeriu hyjnor që nga amshimi ishte e vërteta Hyjnore në Parajsë dhe Hyjnia që kalonte nëpër Parajsë; kështu që ishte Dalja Hyjnia [egistere] që më pas në Zotin u bë Qenia Hyjnia [Esse] në vetëvehte, nga e cila është Ekzistenca Hyjnia në Parajsë (3061, 6280, 6880, 10579).

Cila ishte gjendja në Parajsë përpara ardhjes së Zotit (Sekretet Qiellore 6371-6373).

Hyjnia nuk ishte e perceptueshme përveçse kur kalonte nëpër Parajsë (6982, 6996, 7004).

[8] Banorët e të gjitha gjërave ¹ adhurojnë Hyjninë nën një formë njerëzore, domethënë Zotin (6700, 8541-8547, 10736-10738).

Ata gëzohen kur dëgjojnë se Zoti në të vërtetë u bë Njeri (9361).

Të gjithë ata që janë në të mirë dhe që adhurojnë Hyjninë nën formën njerëzore, pranohen nga Zoti (Sekretet Qiellore 9359).

Zoti nuk mund të mendohet veçse në formë njerëzore; dhe ajo që është e pakuptueshme nuk bie në asnjë ide, pra as në besim (9359, 9972).

Njeriu është në gjendje të adhurojë atë për të cilën ka ndonjë ide, por jo atë që nuk e ka idenë (4733, 5110, 5663, 7211, 9356, 10067, 10267).

Prandaj Hyjnia adhurohet nën një formë njerëzore nga shumica e banorëve të të gjithë globit, dhe ky është efekti i dyndjes nga Parajsa (10159).

Të gjithë ata që janë në të mirë në lidhje me jetën e tyre, kur mendojnë për Zotin, mendojnë për Njeriun Hyjnor, dhe jo për Njeriun të ndarë nga Hyjnia; ndryshe është me ata që nuk janë mirë me jetën e tyre (2326, 4724, 4731, 4766, 8878, 9193, 9198).

Në kishë në këtë ditë ata që janë në të keqe në lidhje me jetën e tyre dhe ata që janë në besim të ndarë nga bamirësia, mendojnë për Njeriun e Zotit përveç Hyjnis dhe as nuk e kuptojnë se çfarë është Njeriu hyjnor, -pse nuk bëjnë (3212, 3241, 4689, 4692, 4724, 4731, 5321, 6872, 8878, 9193, 9198).

Njeriu i Zotit është Hyjnor sepse është nga Qenia [Esse] e Atit dhe ky ishte shpirti i Tij, ilustruar nga ngjashmëria e babAit tek fëmijët (10269, 10372, 10823).

Gjithashtu sepse ishte nga dashuria Hyjnia, e cila ishte vetë Qenia [Esse] e jetës së Tij që nga ngjizja (Sekretet Qiellore 6872).

Çdo njeri është i tillë siç është dashuria e tij dhe është dashuria e tij (6872, 10177, 10284). Zoti e bëri Hyjnia të gjithë Njeriun e Tij, si të brendshëm ashtu edhe të jashtëm (1603, 1815, 1902, 1926, 2083, 2093).

Prandaj, ndryshe nga çdo njeri, Ai u ringjall me gjithë trupin e Tij (1729, 2083, 5078, 10825 ).

[9] Që Njeriu i Zotit është Hyjnor, pranohet nga prania e Tij e gjithëpushtetshme në Darkën e Shenjtë (2343, 2359).

Gjithashtu nga shpërfytyrimi i Tij para tre dishepujve të Tij (3212).

Gjithashtu nga Fjala e Dhiatës së Vjetër, në atë që Ai quhet Zot (10154); dhe quhet Jehova (1603, 1736, 1815, 1902, 2921, 3035, 5110, 6281, 6303, 8864, 9194, 9315).

Në kuptimin e shkronjës bëhet një dallim midis Atit dhe Birit, domethënë midis Zotit dhe Zotit, por jo në kuptimin e brendshëm të Fjalës, në të cilën janë engjëjt në Parajsë (Sekretet Qiellore 3035).

Në botën e krishterë, Njeriu i Zotit është shpallur të mos jetë Hyjnor; kjo u bë në një këshill për hir të Papës, që Ai të mund të njihej si vikar i Zotit (4738).

[10] Të krishterët u shqyrtuan në jetën tjetër në lidhje me idenë e tyre për një Zot, dhe u zbulua se ata kishin një ide të tre perëndive (2329, 5256, 10736-10738, 10821).

Një trinitet ose treshi hyjnor në një person, që përbën një Zot, është i imagjinueshëm, por jo në tre persona (10738, 10821, 10824).

Një trini Hyjnia në Zotin njihet në Parajsë (14-15, 1729, 2004, 5256, 9303).

Trini në Zotin është Vetë Hyjnor, i quajtur Ati, Njeriu Hyjnor, i quajtur Biri, dhe Hyjnia që del përpara, e quajtur Shpirti i Shenjtë dhe kjo trinë Hyjnia është një (2149, 2156, 2288, 2319, 2329, 2447, 3704, 6993, 7182, 10738, 10822-10823).

Vetë Zoti mëson se Ati dhe Ai janë Një (1729, 2004-2005, 2018, 2025, 2751, 3704, 3736, 4766); gjithashtu se Hyjnia e Shenjtë del prej Tij dhe është e Tij (3969, 4673, 6788, 6993, 7499, 8127, 8302, 9199, 9407, 9818, 9820, 10330).

[11] Njeriu Hyjnor derdhet në Parajsë dhe e bën Parajsën (Sekretet Qiellore 3038). Zoti është gjithçka në Parajsë dhe është jeta në Parajsë (7211, 9128). Në engjëjt Zoti banon në atë që është e Tij (9338, 10125, 10151, 10157).

Rrjedhimisht, ata që janë në Parajsë janë në Zotin (3638).

Lidhja e Zotit me engjëjt matet me pranimin e tyre të së mirës së dashurisë dhe bamirësisë nga Ai (904, 4198, 4205, 4211, 4220, 6280, 6832, 7042, 8819, 9680, 9682-9683, 10106, 10810).

I gjithë Parajsa i referohet Zotit (552). Zoti është qendra e përbashkët në Parajsë (3633, 3641).

Të gjithë në Parajsë kthehen te Zoti, i cili është mbi qiejt (9828, 1130, 10189).

Megjithatë engjëjt nuk i drejtohen Zotit, por Zoti i kthen ata tek Vetja (10189).

Nuk është prania e engjëjve me Zotin, por prania e Zotit me engjëjt (9415).

Në Parajsë nuk ka lidhje me Vetë Hyjninë, por lidhje me Njeriun Hyjnor (4211, 4724, 5663).

[12] Parajsa korrespondon me Njeriun Hyjnor të Zotit; rrjedhimisht Parajsa në përgjithësi është si një njeri i vetëm, dhe për këtë arsye Parajsa quhet Njeriu më i Madh (2996, 2998, 3624-3649, 3741-3745, 4625).

Zoti është Njeriu i Vetëm dhe vetëm ata janë njerëz që marrin Hyjninë prej Tij (Sekretet Qiellore 1894).

Deri në momentin që ata marrin janë burra dhe imazhe të Tij (8547).

Prandaj engjëjt janë forma dashurie dhe bamirësie në formë njerëzore, dhe kjo nga Zoti (4985, 5199, 5530, 9879, 1177).

[13] I gjithë Parajsa është i Zotit (2751, 7086).

Ai ka të gjithë pushtetin në qiej dhe në tokë (1607, 10089, 10827).

Ashtu si Zoti sundon gjithë Parajsën, Ai gjithashtu sundon të gjitha gjërat në varësi të tij, kështu të gjitha gjërat në botë (2026, 4524).

Vetëm Zoti ka fuqinë t'i largojë ferret, të frenojë nga të këqijat dhe të mbajë të mirën, pra të shpëtojë (Sekretet Qiellore 10019).

Фусноти: