¹ Hæ sunt autem generationes Esau, ipse est Edom.

² Esau accepit uxores de filiabus Chanaan : Ada filiam Elon Hethæi, et Oolibama filiam Anæ filiæ Sebeon Hevæi :

³ Basemath quoque filiam Ismaël sororem Nabaioth.

⁴ Peperit autem Ada Eliphaz : Basemath genuit Rahuel :

⁵ Oolibama genuit Jehus et Ihelon et Core. Hi filii Esau qui nati sunt ei in terra Chanaan.

⁶ Tulit autem Esau uxores suas et filios et filias, et omnem animam domus suæ, et substantiam, et pecora, et cuncta quæ habere poterat in terra Chanaan : et abiit in alteram regionem, recessitque a fratre suo Jacob.

⁷ Divites enim erant valde, et simul habitare non poterant : nec sustinebat eos terra peregrinationis eorum præ multitudine gregum.

⁸ Habitavitque Esau in monte Seir, ipse est Edom.

⁹ Hæ autem sunt generationes Esau patris Edom in monte Seir,

¹⁰ et hæc nomina filiorum ejus : Eliphaz filius Ada uxoris Esau : Rahuel quoque filius Basemath uxoris ejus.

¹¹ Fueruntque Eliphaz filii : Teman, Omar, Sepho, et Gatham, et Cenez.

¹² Erat autem Thamna concubina Eliphaz filii Esau : quæ peperit ei Amalech. Hi sunt filii Ada uxoris Esau.

¹³ Filii autem Rahuel : Nahath et Zara, Samma et Meza : hi filii Basemath uxoris Esau.

¹⁴ Isti quoque erant filii Oolibama filiæ Anæ filiæ Sebeon, uxoris Esau, quos genuit ei, Jehus et Ihelon et Core.

¹⁵ Hi duces filiorum Esau : filii Eliphaz primogeniti Esau : dux Theman, dux Omra, dux Sepho, dux Cenez,

¹⁶ dux Core, dux Gathan, dux Amalech. Hi filii Eliphaz in terra Edom, et hi filii Ada.

¹⁷ Hi quoque filii Rahuel filii Esau : dux Nahath, dux Zara, dux Samma, dux Meza : hi autem duces Rahuel in terra Edom : isti filii Basemath uxoris Esau.

¹⁸ Hi autem filii Oolibama uxoris Esau : dux Jehus, dux Ihelon, dux Core : hi duces Oolibama filiæ Anæ uxoris Esau.

¹⁹ Isti sunt filii Esau, et hi duces eorum : ipse est Edom.

²⁰ Isti sunt filii Seir Horræi, habitatores terræ : Lotan, et Sobal, et Sebeon, et Ana,

²¹ et Dison, et Eser, et Disan : hi duces Horræi, filii Seir in terra Edom.

²² Facti sunt autem filii Lotan : Hori et Heman. Erat autem soror Lotan, Thamna.

²³ Et isti filii Sobal : Alvan et Manahat et Ebal, et Sepho et Onam.

²⁴ Et hi filii Sebeon : Aja et Ana. Iste est Ana qui invenit aquas calidas in solitudine, cum pasceret asinos Sebeon patris sui :

²⁵ habuitque filium Dison, et filiam Oolibama.

²⁶ Et isti filii Dison : Hamdan, et Eseban, et Jethram, et Charan.

²⁷ Hi quoque filii Eser : Balaan, et Zavan, et Acan.

²⁸ Habuit autem filios Disan : Hus et Aram.

²⁹ Hi duces Horræorum : dux Lotan, dux Sobal, dux Sebeon, dux Ana,

³⁰ dux Dison, dux Eser, dux Disan : isti duces Horræorum qui imperaverunt in terra Seir.

³¹ Reges autem qui regnaverunt in terra Edom antequam haberent regem filii Israël, fuerunt hi :

³² Bela filius Beor, nomenque urbis ejus Denaba.

³³ Mortuus est autem Bela, et regnavit pro eo Jobab filius Zaræ de Bosra.

³⁴ Cumque mortuus esset Jobab, regnavit pro eo Husam de terra Themanorum.

³⁵ Hoc quoque mortuo, regnavit pro eo Adad filius Badad, qui percussit Madian in regione Moab : et nomen urbis ejus Avith.

³⁶ Cumque mortuus esset Adad, regnavit pro eo Semla de Masreca.

³⁷ Hoc quoque mortuo regnavit pro eo Saul de fluvio Rohoboth.

³⁸ Cumque et hic obiisset, successit in regnum Balanan filius Achobor.

³⁹ Isto quoque mortuo regnavit pro eo Adar, nomenque urbis ejus Phau : et appellabatur uxor ejus Meetabel, filia Matred filiæ Mezaab.

⁴⁰ Hæc ergo nomina ducum Esau in cognationibus, et locis, et vocabulis suis : dux Thamna, dux Alva, dux Jetheth,

⁴¹ dux Oolibama, dux Ela, dux Phinon,

⁴² dux Cenez, dux Theman, dux Mabsar,

⁴³ dux Magdiel, dux Hiram : hi duces Edom habitantes in terra imperii sui, ipse est Esau pater Idumæorum.

¹ Habitavit autem Jacob in terra Chanaan, in qua pater suus peregrinatus est.

² Et hæ sunt generationes ejus : Joseph cum sedecim esset annorum, pascebat gregem cum fratribus suis adhuc puer : et erat cum filiis Balæ et Zelphæ uxorum patris sui : accusavitque fratres suos apud patrem crimine pessimo.

³ Israël autem diligebat Joseph super omnes filios suos, eo quod in senectute genuisset eum : fecitque ei tunicam polymitam.

⁴ Videntes autem fratres ejus quod a patre plus cunctis filiis amaretur, oderant eum, nec poterant ei quidquam pacifice loqui.

⁵ Accidit quoque ut visum somnium referret fratribus suis : quæ causa majoris odii seminarium fuit.

⁶ Dixitque ad eos : Audite somnium meum quod vidi :

⁷ putabam nos ligare manipulos in agro : et quasi consurgere manipulum meum, et stare, vestrosque manipulos circumstantes adorare manipulum meum.

⁸ Responderunt fratres ejus : Numquid rex noster eris ? aut subjiciemur ditioni tuæ ? Hæc ergo causa somniorum atque sermonum, invidiæ et odii fomitem ministravit.

⁹ Aliud quoque vidit somnium, quod narrans fratribus, ait : Vidi per somnium, quasi solem, et lunam, et stellas undecim adorare me.

¹⁰ Quod cum patri suo, et fratribus retulisset, increpavit eum pater suus, et dixit : Quid sibi vult hoc somnium quod vidisti ? num ego et mater tua, et fratres tui adorabimus te super terram ?

¹¹ Invidebant ei igitur fratres sui : pater vero rem tacitus considerabat.

¹² Cumque fratres illius in pascendis gregibus patris morarentur in Sichem,

¹³ dixit ad eum Israël : Fratres tui pascunt oves in Sichimis : veni, mittam te ad eos. Quo respondente,

¹⁴ Præsto sum, ait ei : Vade, et vide si cuncta prospera sint erga fratres tuos, et pecora : et renuntia mihi quid agatur. Missus de valle Hebron, venit in Sichem :

¹⁵ invenitque eum vir errantem in agro, et interrogavit quid quæreret.

¹⁶ At ille respondit : Fratres meos quæro : indica mihi ubi pascant greges.

¹⁷ Dixitque ei vir : Recesserunt de loco isto : audivi autem eos dicentes : Eamus in Dothain. Perrexit ergo Joseph post fratres suos, et invenit eos in Dothain.

¹⁸ Qui cum vidissent eum procul, antequam accederet ad eos, cogitaverunt illum occidere :

¹⁹ et mutuo loquebantur : Ecce somniator venit :

²⁰ venite, occidamus eum, et mittamus in cisternam veterem : dicemusque : Fera pessima devoravit eum : et tunc apparebit quid illi prosint somnia sua.

²¹ Audiens autem hoc Ruben, nitebatur liberare eum de manibus eorum, et dicebat :

²² Non interficiatis animam ejus, nec effundatis sanguinem : sed projicite eum in cisternam hanc, quæ est in solitudine, manusque vestras servate innoxias : hoc autem dicebat, volens eripere eum de manibus eorum, et reddere patri suo.

²³ Confestim igitur ut pervenit ad fratres suos, nudaverunt eum tunica talari et polymita :

²⁴ miseruntque eum in cisternam veterem, quæ non habebat aquam.

²⁵ Et sedentes ut comederent panem, viderunt Ismaëlitas viatores venire de Galaad, et camelos eorum portantes aromata, et resinam, et stacten in Ægyptum.

²⁶ Dixit ergo Judas fratribus suis : Quid nobis prodest si occiderimus fratrem nostrum, et celaverimus sanguinem ipsius ?

²⁷ melius est ut venundetur Ismaëlitis, et manus nostræ non polluantur : frater enim et caro nostra est. Acquieverunt fratres sermonibus illius.

²⁸ Et prætereuntibus Madianitis negotiatoribus, extrahentes eum de cisterna, vendiderunt eum Ismaëlitis, viginti argenteis : qui duxerunt eum in Ægyptum.

²⁹ Reversusque Ruben ad cisternam, non invenit puerum :

³⁰ et scissis vestibus pergens ad fratres suos, ait : Puer non comparet, et ego quo ibo ?

³¹ Tulerunt autem tunicam ejus, et in sanguine hædi, quem occiderant, tinxerunt :

³² mittentes qui ferrent ad patrem, et dicerent : Hanc invenimus : vide utrum tunica filii tui sit, an non.

³³ Quam cum agnovisset pater, ait : Tunica filii mei est : fera pessima comedit eum, bestia devoravit Joseph.

³⁴ Scissisque vestibus, indutus est cilicio, lugens filium suum multo tempore.

³⁵ Congregatis autem cunctis liberis ejus ut lenirent dolorem patris, noluit consolationem accipere, sed ait : Descendam ad filium meum lugens in infernum. Et illo perseverante in fletu,

³⁶ Madianitæ vendiderunt Joseph in Ægypto Putiphari eunucho Pharaonis, magistro militum.

¹ Eodem tempore, descendens Judas a fratribus suis, divertit ad virum Odollamitem, nomine Hiram.

² Viditque ibi filiam hominis Chananæi, vocabulo Sue : et accepta uxore, ingressus est ad eam.

³ Quæ concepit, et peperit filium, et vocavit nomen ejus Her.

⁴ Rursumque concepto fœtu, natum filium vocavit Onan.

⁵ Tertium quoque peperit : quem appellavit Sela ; quo nato, parere ultra cessavit.

⁶ Dedit autem Judas uxorem primogenito suo Her, nomine Thamar.

⁷ Fuit quoque Her primogenitus Judæ nequam in conspectu Domini : et ab eo occisus est.

⁸ Dixit ergo Judas ad Onan filium suum : Ingredere uxorem fratris tui, et sociare illi, ut suscites semen fratri tuo.

⁹ Ille sciens non sibi nasci filios, introiens ad uxorem fratris sui, semen fundebat in terram, ne liberi fratris nomine nascerentur.

¹⁰ Et idcirco percussit eum Dominus, quod rem detestabilem faceret.

¹¹ Quam ob rem dixit Judas Thamar nurui suæ : Esto vidua in domo patris tui, donec crescat Sela filius meus : timebat enim ne et ipse moreretur, sicut fratres ejus. Quæ abiit, et habitavit in domo patris sui.

¹² Evolutis autem multis diebus, mortua est filia Sue uxor Judæ : qui, post luctum consolatione suscepta, ascendebat ad tonsores ovium suarum, ipse et Hiras opilio gregis Odollamites, in Thamnas.

¹³ Nuntiatumque est Thamar quod socer illius ascenderet in Thamnas ad tondendas oves.

¹⁴ Quæ, depositis viduitatis vestibus, assumpsit theristrum : et mutato habitu, sedit in bivio itineris, quod ducit Thamnam : eo quod crevisset Sela, et non eum accepisset maritum.

¹⁵ Quam cum vidisset Judas, suspicatus est esse meretricem : operuerat enim vultum suum, ne agnosceretur.

¹⁶ Ingrediensque ad eam, ait : Dimitte me ut coëam tecum : nesciebat enim quod nurus sua esset. Qua respondente : Quid dabis mihi ut fruaris concubitu meo ?

¹⁷ dixit : Mittam tibi hædam de gregibus. Rursumque illa dicente : Patiar quod vis, si dederis mihi arrhabonem, donec mittas quod polliceris.

¹⁸ Ait Judas : Quid tibi vis pro arrhabone dari ? Respondit : Annulum tuum, et armillam, et baculum quem manu tenes. Ad unum igitur coitum mulier concepit,

¹⁹ et surgens abiit : depositoque habitu quem sumpserat, induta est viduitatis vestibus.

²⁰ Misit autem Judas hædum per pastorem suum Odollamitem, ut reciperet pignus quod dederat mulieri : qui cum non invenisset eam,

²¹ interrogavit homines loci illius : Ubi est mulier quæ sedebat in bivio ? Respondentibus cunctis : Non fuit in loco ista meretrix.

²² Reversus est ad Judam, et dixit ei : Non inveni eam : sed et homines loci illius dixerunt mihi, numquam sedisse ibi scortum.

²³ Ait Judas : Habeat sibi, certe mendacii arguere nos non potest, ego misi hædum quem promiseram : et tu non invenisti eam.

²⁴ Ecce autem post tres menses nuntiaverunt Judæ, dicentes : Fornicata est Thamar nurus tua, et videtur uterus illius intumescere. Dixitque Judas : Producite eam ut comburatur.

²⁵ Quæ cum duceretur ad pœnam, misit ad socerum suum, dicens : De viro, cujus hæc sunt, concepi : cognosce cujus sit annulus, et armilla, et baculus.

²⁶ Qui, agnitis muneribus, ait : Justior me est : quia non tradidi eam Sela filio meo. Attamen ultra non cognovit eam.

²⁷ Instante autem partu, apparuerunt gemini in utero : atque in ipsa effusione infantium unus protulit manum, in qua obstetrix ligavit coccinum, dicens :

²⁸ Iste egredietur prior.

²⁹ Illo vero retrahente manum, egressus est alter : dixitque mulier : Quare divisa est propter te maceria ? et ob hanc causam, vocavit nomen ejus Phares.

³⁰ Postea egressus est frater ejus, in cujus manu erat coccinum : quem appellavit Zara.

¹ Igitur Joseph ductus est in Ægyptum, emitque eum Putiphar eunuchus Pharaonis, princeps exercitus, vir ægyptius, de manu Ismaëlitarum, a quibus perductus erat.

² Fuitque Dominus cum eo, et erat vir in cunctis prospere agens : habitavitque in domo domini sui,

³ qui optime noverat Dominum esse cum eo, et omnia, quæ gerebat, ab eo dirigi in manu illius.

⁴ Invenitque Joseph gratiam coram domino suo, et ministrabat ei : a quo præpositus omnibus gubernabat creditam sibi domum, et universa quæ ei tradita fuerant :

⁵ benedixitque Dominus domui Ægyptii propter Joseph, et multiplicavit tam in ædibus quam in agris cunctam ejus substantiam :

⁶ nec quidquam aliud noverat, nisi panem quo vescebatur. Erat autem Joseph pulchra facie, et decorus aspectu.

⁷ Post multos itaque dies injecit domina sua oculos suos in Joseph, et ait : Dormi mecum.

⁸ Qui nequaquam acquiescens operi nefario, dixit ad eam : Ecce dominus meus, omnibus mihi traditis, ignorat quid habeat in domo sua :

⁹ nec quidquam est quod non in mea sit potestate, vel non tradiderit mihi, præter te, quæ uxor ejus es : quomodo ergo possum hoc malum facere, et peccare in Deum meum ?

¹⁰ Hujuscemodi verbis per singulos dies, et mulier molesta erat adolescenti : et ille recusabat stuprum.

¹¹ Accidit autem quadam die ut intraret Joseph domum, et operis quippiam absque arbitris faceret :

¹² et illa, apprehensa lacinia vestimenti ejus, diceret : Dormi mecum. Qui relicto in manu ejus pallio fugit, et egressus est foras.

¹³ Cumque vidisset mulier vestem in manibus suis, et se esse contemptam,

¹⁴ vocavit ad se homines domus suæ, et ait ad eos : En introduxit virum hebræum, ut illuderet nobis : ingressus est ad me, ut coiret mecum : cumque ego succlamassem,

¹⁵ et audisset vocem meam, reliquit pallium quod tenebam, et fugit foras.

¹⁶ In argumentum ergo fidei retentum pallium ostendit marito revertenti domum,

¹⁷ et ait : Ingressus est ad me servus hebræus quem adduxisti, ut illuderet mihi :

¹⁸ cumque audisset me clamare, reliquit pallium quod tenebam, et fugit foras.

¹⁹ His auditis dominus, et nimium credulus verbis conjugis, iratus est valde :

²⁰ tradiditque Joseph in carcerem, ubi vincti regis custodiebantur, et erat ibi clausus.

²¹ Fuit autem Dominus cum Joseph, et misertus illius dedit ei gratiam in conspectu principis carceris.

²² Qui tradidit in manu illius universos vinctos qui in custodia tenebantur : et quidquid fiebat, sub ipso erat.

²³ Nec noverat aliquid, cunctis ei creditis : Dominus enim erat cum illo, et omnia opera ejus dirigebat.

¹ His ita gestis, accidit ut peccarent duo eunuchi, pincerna regis Ægypti, et pistor, domino suo.

² Iratusque contra eos Pharao (nam alter pincernis præerat, alter pistoribus),

³ misit eos in carcerem principis militum, in quo erat vinctus et Joseph.

⁴ At custos carceris tradidit eos Joseph, qui et ministrabat eis : aliquantulum temporis fluxerat, et illi in custodia tenebantur.

⁵ Videruntque ambo somnium nocte una, juxta interpretationem congruam sibi :

⁶ ad quos cum introisset Joseph mane, et vidisset eos tristes,

⁷ sciscitatus est eos, dicens : Cur tristior est hodie solito facies vestra ?

⁸ Qui responderunt : Somnium vidimus, et non est qui interpretetur nobis. Dixitque ad eos Joseph : Numquid non Dei est interpretatio ? referte mihi quid videritis.

⁹ Narravit prior, præpositus pincernarum, somnium suum : Videbam coram me vitem,

¹⁰ in qua erant tres propagines, crescere paulatim in gemmas, et post flores uvas maturescere :

¹¹ calicemque Pharaonis in manu mea : tuli ergo uvas, et expressi in calicem quem tenebam, et tradidi poculum Pharaoni.

¹² Respondit Joseph : Hæc est interpretatio somnii : tres propagines, tres adhuc dies sunt :

¹³ post quos recordabitur Pharao ministerii tui, et restituet te in gradum pristinum : dabisque ei calicem juxta officium tuum, sicut ante facere consueveras.

¹⁴ Tantum memento mei, cum bene tibi fuerit, et facias mecum misericordiam : ut suggeras Pharaoni ut educat me de isto carcere :

¹⁵ quia furto sublatus sum de terra Hebræorum, et hic innocens in lacum missus sum.

¹⁶ Videns pistorum magister quod prudenter somnium dissolvisset, ait : Et ego vidi somnium : quod tria canistra farinæ haberem super caput meum :

¹⁷ et in uno canistro quod erat excelsius, portare me omnes cibos qui fiunt arte pistoria, avesque comedere ex eo.

¹⁸ Respondit Joseph : Hæc est interpretatio somnii : tria canistra, tres adhuc dies sunt :

¹⁹ post quos auferet Pharao caput tuum, ac suspendet te in cruce, et lacerabunt volucres carnes tuas.

²⁰ Exinde dies tertius natalitius Pharaonis erat : qui faciens grande convivium pueris suis, recordatus est inter epulas magistri pincernarum, et pistorum principis.

²¹ Restituitque alterum in locum suum, ut porrigeret ei poculum :

²² alterum suspendit in patibulo, ut conjectoris veritas probaretur.

²³ Et tamen succedentibus prosperis, præpositus pincernarum oblitus est interpretis sui.