174. 5. ადამიანი მართულია და დამოძღვრილია ღერთის მიერ მოჩვენებით თთქოსდა თავისით. ეს ხდება მის გარეგანში და არა მის შინაგანში, არავინ არ იცის, თუ ღმერთ როგორ მართავს და მოზღვრავს ადამიანს შინაგანად, ისევე როგორც არავინ არ იცის როგორ მოქმედებს სული, რათა თვალმა დაინახოს რათა ყურმა ისმინოს, რათა ენამ და ბაგემ ილაპააკოს, რათა გულმა ამოძრაოს სისხლი რომ ფილტვები სუნთქავდნენ, რომ კუჭმა გადაამუშაოს, რომ ღვიძლი და კუჭუკანა ჯირკვალი მოქმედებენდნ, რომ თირკმელებმა გამოყონ და უთვალავი სიმრავლე სხვა საგნებისა; ეს ყველაფერ არ ემორჩილება ცნობიერებას და არც ადამიანის შეგრძნებას. იგივეს ახდენს უფალი სუბსტანციებში და სულის შინაგან ფორმებში რაც უსასრულო რაოდენობითაა; ღმერთი ოპერაციები ამ სუბსტანციებში და ფორმებში შეუმჩნეველია ადამიანისათვის მაგრამ თვით მოვლენები, რომლებიც მუამრავია შესამჩნევია და ასევე ამ მოვლენების მიზეზები; ლ ეს მოვლები არის შინაგანში, რომლებშიც ადამიანი ღმერთთან ერთადაა და რადგანაც გარეგანი შეადგენს შინაგანთან ერთად ერთს, რადგან ისინი ერთ სერიაში არიან და შერწყმულნი ამიტომაც განლაგება შინაგანში არ შეიძლება განხორციელდეს, ღმერთის მიერ სხვაგვარად, თუ არა ადამიანის მიერ გარეგანში განხორციელებული განლაგებს შესაბამისად. თითოეულმა იცის, რომ ადამიანი ფიქრობს, სურს, ამბობს და მოქმედებს, დასანახად თთქოსდა თავისით, და ყველას შეუძლიათ დაინახოს რომ ამ მოჩვენებითობის გარეშე ადამიანისათვის არ იქნებოდა არანაირი თავისუფლება და არანაირი მიხვედრის უნარი, ასეთნაირად არანაირი გრძნობა და არანაირი აზრები, მაშასადამე სიკეთის და ჭეშმარიტების არანაირი აღქმა, რომელიც ღმერთიდან გამოდის; ამ ყველაფრიდან ნათელია, რომ ამ მოჩვენებითობის გარეშე არ იქნებოდა არანაირი შეცნობა ღმერთისა, არანაირი გულმოწყალება, არანაირი რწმენა და მაშასადამე არანაირი გარდასახვა, არანაირი აღორძინება და ასეთნაირად არანაირი ხსნა, ამ ყველაფრიდან ცხადია, რომ ეს მოჩვენებითობა მიცემული აქვს ადამიანს ღმერთის მიერ, ყველა ამ ქმედების მიზეზით და ძირითადად რომ მას ჰქონდეს აღქმა და ნაცვალგება, რომლებითაც ღმერთი შესლებდა ადამიანთან შეთავსებას, ხოლო ადამიანი ღმერთთან შეთავსებას და ამ შეთავსებით ადამიანი იცხოვრებდა მუდმივად. ეს მოჩვენებითობა იგულისხმება აქ
