2024 წელს უფრო მეტმა ადამიანმა მიიღო ხმა უფრო მეტ ქვეყანაში არჩევნებში, ვიდრე კაცობრიობის ისტორიაში ნებისმიერ სხვა წელს. ყველა არჩევნები არ იყო თავისუფალი და სამართლიანი, მაგრამ მნიშვნელოვანი ეროვნული არჩევნები ჩატარდა მსოფლიოს რამდენიმე უმსხვილეს ქვეყანაში (მაგ., ბრაზილია, ინდოეთი, ინდონეზია, მექსიკა, აშშ) ასევე რეგიონულად მნიშვნელოვან ქვეყნებში, როგორიცაა სამხრეთ აფრიკა, საფრანგეთი, ტაივანი და დიდი ბრიტანეთი.
მაშინ ეს იყო დიდი წელი პოლიტიკისთვის და პოლიტიკური პარტიებისთვის. სამწუხაროდ, ამ ბევრ ქვეყანაში წლის ერთ-ერთი დამახასიათებელი ნიშანი იყო მწარე პოლარიზაცია, რომლის დროსაც ადამიანები რეგულარულად შეურაცხყოფდნენ და გმობდნენ კიდეც სხვა ადამიანებს პოლიტიკური განსხვავებების გამო. და ამას ხელი შეუწყო სოციალური მედიის აღმაშფოთებელმა ინდუსტრიამ, სადაც ბევრი პოსტი და დაწკაპუნება, როგორც ჩანს, ხელს უწყობს გაბრაზებას და სხვა ადამიანების დეჰუმანიზაციას.
ეს არის გარკვეული ბუნებრივი მიდრეკილებების შედეგი. ადამიანები მიდრეკილნი არიან ეძიონ ჩართულობა და სოლიდარობა; ჩვენ გვინდა ვიყოთ ჯგუფის ნაწილი. და ერთხელ ჯგუფში, ჩვენ მიდრეკილნი ვართ გავაორმაგოთ ეს იდენტობა და შეიძლება მოვიქცეთ, რომ არ მოვექცეთ აუტსაიდერებს ძალიან კარგად. როგორც ჩანს, ეს განსაკუთრებით ეხება პოლიტიკურ ჯგუფებს, სადაც შეგვიძლია დავრწმუნდეთ, რომ სწორი პოლიტიკის პოზიცია გვაქვს. . . თქვენ დაასახელეთ: ვაქცინები, აბორტი, კლიმატის ცვლილება, იმიგრაცია და ა.შ. და თუ ვინმე არ იზიარებს ამ პოლიტიკის პოზიციებს, ისინი არა მხოლოდ ცდებიან, არამედ, ალბათ, საშინელი ადამიანია და ჩვენ უნდა გავბრაზდეთ მათზე და მათ პარტიაზე.
ეს არ არის წამახალისებელი სიტუაცია რელიგიური ცხოვრებისთვის. როგორ უნდა მოიქცნენ ქრისტიანები ასეთ დროს? რა მიდგომა უნდა მივიღოთ პოლიტიკასთან? არსებობს რამდენიმე სასარგებლო და საინტერესო იდეა უფლის ცხოვრების ამბავში, როგორც ეს აღწერილია კურტის ჩანგის და სხვების ბოლო წიგნში, "The After Party".
ჩვენ ტენდენცია არ ვიფიქროთ პოლიტიკაზე, როდესაც ვკითხულობთ ახალ აღთქმას, მაგრამ იესო გაიზარდა ძალიან პოლიტიკურ გარემოში. როგორც ვიცით ლუკას საშობაო ისტორიიდან (იხ ლუკა2), რომის იმპერია აკონტროლებდა ამ ტერიტორიას და ამას აკეთებდა რამდენიმე ათეული წლის განმავლობაში. ამ უბრალო გეოპოლიტიკურმა ფაქტმა გააფერადა ამ სფეროში ცხოვრების ყველა ასპექტი - განსაკუთრებით პოლიტიკა.
უფლის შობის დროს სხვადასხვა აჯანყებამ და რომაულმა პოლიტიკამ შეარყია ეს ტერიტორია. ერთ-ერთი მათგანი იყო მოძრაობა, სახელწოდებით Zealots, რომლის წევრებს სურდათ თავი დაეღწიათ რომაული ოკუპაციისგან. ისინი ხელმძღვანელობდნენ საგადასახადო აჯანყებას და დაწვეს გადასახადების ამკრეფების სახლები, სანამ რომაელი სამხედროები მათ არ დაანგრევდნენ. მათ ხელმძღვანელობდა კაცი, სახელად იუდა, იუდა გალილეელი - ისრაელის მიწის ნაწილი, სადაც იესო გაიზრდებოდა. ასე რომ, სავარაუდოა, რომ უფალი გაიზარდა ანტირომაული სენტიმენტებით სავსე მხარეში. მაგრამ იყვნენ ებრაელებიც, რომლებიც მუშაობდნენ რომაელებთან: ჰეროდეები ელიტაში და გადასახადების ამკრეფები, რომლებსაც ბევრი სხვა ებრაელი მოღალატედ თვლიდა.
თავად ებრაელებს შორისაც იყო პოლიტიკური განხეთქილება. ფარისევლები და სადუკეველები იყვნენ იმ დროის მეტოქე რელიგიურ-პოლიტიკური პარტიები; სადუკეველები ელიტარული არისტოკრატები იყვნენ და კმაყოფილები იყვნენ რომის ქვეშ მყოფი სტატუს კვოთი, ხოლო ფარისევლები ოკუპაციას წინააღმდეგობას უწევდნენ. როგორც ჩვენს დროში, ამ დაპირისპირებულ ჯგუფებსა თუ პარტიებს შორის დიდი დაძაბულობა და რისხვა იყო.
იესო იყო თავსატეხი. როგორც ჩანს, მას უყვარდა წვეულებები (არა, არა პოლიტიკური პარტიები, რეალური მხიარული წვეულებები). დაფიქრდით ყველა ამბავზე მისი სადილობისა და საქორწილო წვეულებების დასწრების, ხალხის მოწვევისა და მოსაწვევების მიღების შესახებ. იმდენად, რომ კრიტიკოსებმა მას უწოდეს "მჭამელი და მთვრალი" (მათე11:19).
ეს მხიარული წვეულებები აჩენდა პოლიტიკურ კითხვებს და ხალხს აინტერესებდა, ვის მხარეს იყო ის. ზოგჯერ ის იღებდა მოწვევებს ფარისევლებისგან (ლუკა7:36; 14:1) არამედ ეწვია გადასახადების ამკრეფებს (ლუკა19:7). ფარისევლებმა ჰკითხეს მოწაფეებს, რატომ ჭამდა გადასახადების ამკრეფებთან (მარკოზი2:16).
იესოს სოციალურმა წრემ ხალხიც დააბნია. ყურადღება მიაქციეთ, როგორ არის წარმოდგენილი 12 მოციქული სახარებებში (იხ მათე10 და ლუკა6): “პეტრე წოდებული სიმონი და მისი ძმა ანდრია; იაკობი ზებედეს ძე და მისი ძმა იოანე; ფილიპე და ბართლომე; თომა და მათე გადასახადების ამკრეფი; იაკობ ალფეოსის ძე და თადეოსი; სიმონ ზილოტი და იუდა ისკარიოტელი, რომელმაც გასცა იგი“.
რამდენიმე მხოლოდ სახელით არის წარმოდგენილი; რამდენიმე მათი ოჯახური იდენტობით, მაგრამ ორი აშკარად მათი ადგილით იმდროინდელ პარტიზანულ პოლიტიკურ დავაში: გადასახადების ამკრეფი (მუშაობდა რომაელი ოკუპანტებისთვის) და გულმოდგინე (ძალადობრივად ეწინააღმდეგებოდა ოკუპაციას). იესო მიზანმიმართულად და აშკარად აერთიანებდა ადამიანებს არსებული პოლიტიკური დაყოფის ყველა მხრიდან. ის მეგობრობდა კიდეც სამარიელებთან და ცენტურიონებთან.
ამის გამო იესო პოლიტიკური გამოცდების წინაშე აღმოჩნდა. In მათე16, მის შესამოწმებლად მივიდნენ ფარისევლები და სადუკეველები და ზეციდან ნიშანი სთხოვეს. ეს მხარეები ბევრ რამეზე უთანხმოდნენ, მაგრამ შეთანხმდნენ, რომ მათ სჭირდებოდათ იესოს დამაგრება - აიძულონ იგი საკუთარი თავის იდენტიფიცირება იმ დღის პოლიტიკურ დავებში. მათ სურდათ იესოს გამოცდა, რადგან მისი ზოგიერთი წინა ნიშანი/სასწაული იყო პოლიტიკურად ორაზროვანი:
ერთის მხრივ, ის დრო, როდესაც მან აჭამა ხუთი ათასი და მოგვიანებით ოთხი ათასი, მიუთითებდა რომის წინააღმდეგ აჯანყების არმიის მოპოვებაზე, საკვების საშუალებით ერთგულების მოპოვებაზე. მარკოზის სახარებაც კი მოგვითხრობს ხალხის დაყოფაზე ასობით და ორმოცდაათიან კვადრატებად (მარკოზი6:39-40). ეს ძალზე პერსპექტიული უნდა ჩანდეს ზელოტებისთვის და ფარისევლებისთვის, რომლებიც იმედოვნებდნენ სამხედრო აჯანყებას, მაგრამ საფრთხეს უქმნიდა იმ სტატუს კვოს, რომელსაც ამჯობინებდნენ გადასახადების ამკრეფები და სადუკეველები.
მაგრამ შემდეგ, ორივე დიდი პიკნიკის შემდეგ, იესომ გაუშვა ხალხი და წავიდა (მარკოზი6:45; 8:9), ვარაუდობს, რომ ის არ იყო სამხედრო, არამედ რელიგიური ლიდერი. ასე რომ, ზელოტები იმედგაცრუებულნი იქნებოდნენ და გადასახადების ამკრეფები შვებულნი იქნებოდნენ.
მოკლედ, უფალმა უარი თქვა ტესტებზე. მისი სწავლებები ყოველთვის სცილდებოდა პოლიტიკურ კამათს და ხალხს მოუწოდებდა, გადახედონ მათ ურთიერთობას სხვა ადამიანებთან. როდესაც მან მთაზე ქადაგებისას გალილეაში აუდიტორიას მიმართა, თქვა: „თქვენ გსმენიათ, რომ ნათქვამია: გიყვარდეს მოყვასი შენი და გძულდეს მტერი შენი“. მაგრამ მე გეუბნებით: გიყვარდეთ თქვენი მტრები, აკურთხეთ ისინი, ვინც თქვენ გმობენ, სიკეთე გაუკეთეთ თქვენს მოძულეებს და ილოცეთ მათთვის, ვინც შეურაცხყოფს თქვენ და გდევნით“ (მათე5:43-44).
წარმოიდგინეთ, რა ძნელი იქნებოდა, ძირითადად, ზეალოტების მომხრე, გალილეელი ბრბოსთვის იმის მოსმენა, რომ მათ უნდა უყვარდეთ მტრები, რომლებიც მათ ავიწროებდნენ. შესაძლოა იმაზე ძნელიც კი იყოს, ვიდრე ამერიკელებს უნდა ეთქვათ, რომ უნდა უყვარდეთ დონალდ ტრამპი ან ჯო ბაიდენი.
რისი გამოხდა შეგვიძლია აქედან? ჩვენ ჯერ კიდევ შეგვიძლია გვქონდეს ჩვენი ჯგუფები, ვინაობა და რწმენა. ჩვენ შეგვიძლია ვიყოთ სულიერი დიალოგი საქმის კეთების კარგი და ცუდი გზების შესახებ. მაგრამ ჩვენ არ შეგვიძლია განვთავისუფლდეთ სულიერი ფასეულობებისაგან, თუ როგორ უნდა ვიყოთ სხვა ადამიანებთან ურთიერთობა. შესაძლოა რთული იყოს ჩვენი პოლიტიკური/სოციალური ჯგუფური იდენტობის და შემდგომი პოლიტიკური უკმაყოფილების გადალახვა, მაგრამ ფორმულა, როგორც ეს მოცემულია ღვთიური სწავლება94 მარტივია:
„მოყვასის სიყვარულს, როგორც საკუთარ თავს, უბრალოდ არ ნიშნავს ადამიანებთან არაკეთილსინდისიერად ან უსამართლოდ მოქცევას, მათზე სიძულვილის ან შურისძიების არარსებობას, მათზე ცუდად ლაპარაკის ან ცილისწამების, მეუღლეებთან მრუშობას და მსგავსი რამის კეთებას. მათ. შეიძლება ვინმემ ვერ დაინახოს, რომ ადამიანებს, ვინც ასეთ რამეებს აკეთებენ, არ უყვართ მოყვასი, როგორც საკუთარი თავი? თუმცა, ადამიანები, რომლებიც არ აკეთებენ ასეთ რამეებს, რადგან ისინი ცუდია მოყვასისთვის და სცოდავს ღვთის წინაშე, ეპყრობიან მოყვასს პატიოსნად, სამართლიანად, გულწრფელად და ერთგულად“.
ეს პასაჟიც აქტუალური ჩანს:
როცა ქველმოქმედება არ არის, ადამიანები ვერაფერს ხედავენ მეზობელში ბოროტების გარდა. თუ ადამიანში რაიმე კარგს ხედავენ, ან უარყოფენ, ან ცუდ ინტერპრეტაციას ახდენენ. მათ უნდათ ყველას შემოწმება და განსჯა და მეტი არაფერი სწყურიათ, თუ არა ბოროტების პოვნა, გამუდმებით მიდრეკილი დაგმობის, დასჯისა და ტანჯვისკენ.
ქველმოქმედებით მართული ადამიანები სულ სხვაგვარად მოქმედებენ. ისინი ძნელად ამჩნევენ ბოროტებას სხვაში, მაგრამ ყურადღებას აქცევენ ადამიანში ყველაფერ კარგსა და ჭეშმარიტს. როდესაც ისინი აღმოაჩენენ რაიმე ცუდს ან ცრუს, აძლევენ მას კარგ ინტერპრეტაციას. ეს არის ყველა ანგელოზის მახასიათებელი - მათ იძენენ უფლისგან, რომელიც ყველაფერს ბოროტებას აქცევს სიკეთისკენ (არკანა კოელესტია 1079:2).
