Ano ang ibig sabihin ng humingi ng tawad sa Panginoon?

Lagi ba Niya tayong pinapatawad? Awtomatiko ba Niya tayong pinapatawad? Kung ginagawa Niya, bakit nagtatanong? At, talaga, ano ang ibig sabihin ng pagpapatawad Niya?

Tingnan natin kung ano ang sinasabi ng Bibliya tungkol dito.

Ang isang bagay ay sinabihan tayo na humingi ng kapatawaran sa Panginoon. Narito ang dalawang halimbawa ng mga sipi:

- "Kung magkagayo'y susunugin ng saserdote sa ibabaw ng dambana, ayon sa mga handog na pinaraan sa apoy sa Panginoon. Sa gayo'y tutubusin ng saserdote ang kaniyang kasalanan na kaniyang nagawa, at siya'y patatawarin." (Levitico 4:35)

- "Sa ganitong paraan, kung gayon, manalangin.... At patawarin mo kami sa aming mga utang, gaya ng pagpapatawad namin sa mga may utang sa amin.” (Mateo 6:9-12)

Pangalawa, medyo malinaw na dapat tayong magpatawad para mapatawad:

- "Sapagkat kung patatawarin ninyo ang mga tao sa kanilang mga kasalanan, patatawarin din kayo ng inyong Ama sa langit. Ngunit kung hindi ninyo patatawarin ang mga tao sa kanilang mga kasalanan, hindi rin patatawarin ng inyong Ama ang inyong mga kasalanan." (Mateo 6:14, 15)

- "At nagalit ang kaniyang panginoon, at ibinigay siya sa mga nagpapahirap hanggang sa mabayaran niya ang lahat ng nararapat sa kaniya. Gayon din ang gagawin sa inyo ng aking Ama sa langit kung ang bawat isa sa inyo, mula sa kanyang puso, ay hindi magpapatawad sa kanyang kapatid sa kanyang mga kasalanan.” (Mateo 18:34, 35)

- "Huwag humatol, at hindi ka hahatulan. Huwag mong hatulan, at hindi ka hahatulan. Magpatawad, at patatawarin ka." (Lucas 6:37)

Pangatlo, makikita natin na ang Panginoon ay handang magpatawad:

- "Sapagka't Ikaw, Panginoon, ay mabuti, at handang magpatawad, at sagana sa awa sa lahat ng tumatawag sa Iyo." (Salmo 86:5)

- "Kaya't sinasabi ko sa iyo, ang kaniyang mga kasalanan, na marami, ay pinatawad, sapagka't siya'y nagmahal ng lubos. Ngunit kung kanino pinatawad ng kaunti, kaunti rin ang nagmamahal." (Lucas 7:47)

- "At nang siya ay makapagsimulang magbayad, ay dinala sa kaniya ang isa na may utang sa kaniya ng sampung libong talento. At ang panginoon ng aliping iyon ay nahabag, pinalaya siya, at pinatawad ang utang." (Mateo 18:24, 27)

- "At nang dumating sila sa lugar na tinatawag na Kalbaryo, doon nila Siya ipinako sa krus, at ang mga kriminal, isa sa kanan at isa sa kaliwa. Pagkatapos ay sinabi ni Jesus, 'Ama, patawarin mo sila, sapagkat hindi nila alam ang kanilang ginagawa.'" (Lucas 23:33, 34)

Narito ang ilang bagong turo ng Simbahan na batay sa mga talatang ito ng Bibliya.

1. Ang Panginoon ay hindi nag-iingat ng isang ledger (na magandang balita para sa ating lahat!). Tingnan ang sipi na ito mula sa "True Christian Religion":

"Ang Panginoon, bilang kahabagan, ay nagpapatawad sa bawa't isa sa kaniyang mga kasalanan, at hindi hinahatulan kahit isa sa mga iyon laban sa isang tao. ay inalis); sapagkat nang tanungin ni Pedro kung ilang beses niya dapat patawarin ang kanyang mga pagkakasala sa kanyang kapatid, kung hanggang pitong beses, sinabi ng Panginoon: 'Hindi hanggang pitong ulit, sinasabi ko sa iyo, kundi hanggang pitumpu't pitong ulit,' (Mateo 18:21-22). Ano ang hindi gagawin ng Panginoon?" (Totoong Relihiyong Kristiyano 539)

2. Ang pagpapatawad ay isang proseso. Maaari mong isipin ito bilang isang loop. Mayroong dalawang yugto: "pagiging handang magpatawad" at isang "pagdating upang mapatawad". Ito ay mahusay na inilarawan sa mga sumusunod na sipi mula sa dalawa sa mga teolohikong gawa ni Swedenborg:

"Ang karamihan sa loob ng simbahan ay nag-iisip na ang kapatawaran ng mga kasalanan ay nagsasangkot ng pagpupunas at paghuhugas sa kanila, tulad ng pag-alis ng dumi sa pamamagitan ng tubig, at pagkatapos ng kapatawaran ang mga tao ay lumilibot na malinis at dalisay. pananampalataya lamang. Ngunit alamin na ang sitwasyon na may kapatawaran ng mga kasalanan ay ganap na naiiba mula doon. Bilang Awa mismo, ang Panginoon ay nagpapatawad sa lahat ng kanilang mga kasalanan. Gayunpaman, hindi sila mapapatawad maliban kung ang tao ay taimtim na nagsisi, umiiwas sa kasamaan , at pagkatapos nito ay namumuhay ng pananampalataya at pag-ibig sa kapwa, ginagawa ito hanggang sa katapusan ng kanyang buhay. Kapag nangyari ito, ang tao ay tumatanggap ng espirituwal na buhay mula sa Panginoon, na tinatawag na bagong buhay. Pagkatapos kapag kasama nitong bagong buhay ay tinitingnan niya ang kasamaan ng kanyang dating buhay, tumalikod sa kanila, at kinasusuklaman sila, ang kanyang mga kasamaan sa unang pagkakataon ay napatawad na. Sapagkat ang tao ay pinananatili na ngayon sa mga katotohanan at anyo ng kabutihan ng Panginoon at pinipigilan ang mga kasamaan. Ito ay nagpapakita kung ano ang kapatawaran ng mga kasalanan ay, at hindi ito maaaring mangyari sa loob ng isang oras, o sa loob ng isang taon." (Arcana Coelestia 9014:3)

"Ang isa pang pagkakamali ng kapanahunan ay ang pag-aakalang kapag ang mga kasalanan ay pinatawad na ang mga ito ay aalisin din.... Gayunpaman, kapag ang panukalang ito ay binaligtad, ito ay nagiging katotohanan, ibig sabihin na kapag ang mga kasalanan ay naalis na, ang mga ito ay pinatawad din. Sapagkat ang pagsisisi ay nauuna sa kapatawaran, at maliban sa pagsisisi ay walang kapatawaran.... Pinapatawad ng Panginoon ang lahat ng tao sa kanilang mga kasalanan. Hindi siya nag-aakusa o nagpaparatang. Ngunit hindi pa rin Niya maaalis ang mga kasalanang iyon maliban sa alinsunod sa mga batas ng Kanyang Banal na pangangalaga." (Banal na Patnubay 280)

3. Hindi natin kailangang manalangin para sa kapatawaran. (Teka, ano?) Ito ay kawili-wili. Sa Panalangin ng Panginoon, na itinuro ni Jesus, tayo ay nananalangin para sa kapatawaran. Ngunit basahin ang sipi na ito mula sa "True Christian Religion":

"Mayroong dalawang obligasyon sa isa pagkatapos ng pagsusuri sa sarili: panalangin at pagtatapat. Ang panalangin ay dapat na kahabagan ng Panginoon, bigyan ng kapangyarihang labanan ang kasamaan na pinagsisihan ng isa, at ibigay ang hilig at pagmamahal sa paggawa ng mabuti, dahil kung wala Siya ang isang tao ay hindi makakagawa ng anuman (Juan 15:5)…. May dalawang dahilan kung bakit hindi dapat ihandog sa Panginoon ang panalangin para sa kapatawaran ng mga kasalanan. Una, dahil ang mga kasalanan ay hindi napawi, ngunit inaalis; at ito ay nangyayari habang ang isa ay huminto sa kanila at nagsimula ng isang bagong buhay. Sapagkat mayroong hindi mabilang na pananabik na nakakabit tulad ng isang kumpol sa paligid ng bawat kasamaan; ang mga ito ay hindi maaaring alisin sa isang iglap, ngunit isa-isa lamang, habang ang isang tao ay nagpapahintulot sa kanyang sarili na mabago at muling buuin. Ang ikalawang dahilan ay dahil ang Panginoon, bilang awa mismo, ay nagpapatawad sa bawat isa sa kanyang mga kasalanan, at hindi hinahatulan kahit isa sa mga iyon laban sa isang tao." (Totoong Relihiyong Kristiyano 539)

Kaya, ano ang dapat nating ipagdasal? Ang punto ay medyo banayad. Ang nakikita ko sa talata sa itaas ay hindi natin kailangang manalangin para sa kapatawaran, per se, bilang bahagi ng proseso ng pagsisisi, dahil sa prosesong iyon ay nanalangin na tayo para sa awa at kapangyarihang gumawa ng mas mahusay. Ito ang mga bagay na talagang hinihiling natin kapag nananalangin tayo para sa kapatawaran. Ang paghingi sa Panginoon na patawarin tayo ay kumikilos ayon sa hitsura. Ito ay isang kapaki-pakinabang na ehersisyo, kaya naman iniutos ito ng Panginoon sa titik ng Salita, ngunit ang mas malalim na katotohanan ay hindi tayo kailanman naging anumang bagay kundi pinatawad sa Kanyang mga mata, at kung tayo ay talagang mapapatawad o hindi ay nasa atin na. , hindi Siya.

Summing up...

Ang pagiging pinatawad ng Diyos ay palaging may kinalaman sa isang aksyon sa ating bahagi. Sa Lumang Tipan, ang mga tao ay kinakailangang magsakripisyo. Sa Bagong Tipan, ginulat ni Jesus ang mga tao, itinuro na kailangan nilang magpatawad sa iba -- maraming beses. At ngayon dito, makikita natin na ang sarili nating (mahirap) na gawain ng pagsisisi ang kailangan din nating dalhin para maisara ang loop.

So the bottomline is that there are two levels of being forgiven by the Lord: ours and His. Lagi tayong pinapatawad ng Panginoon. (Kung tungkol sa Kanyang Mismo, hindi tayo kailanman napapatawad.) Ngunit hindi talaga tayo napapatawad hangga't hindi natin ginagawa ang ating bahagi sa proseso; iyon ang nagpapahintulot sa pagpapatawad na dumaloy sa paligid ng loop.

[Ang artikulong ito ay iniakma para gamitin dito mula sa isang presentasyon noong Nobyembre 2023 ni Rev. Jared Buss.]

281. 4. So the permission of evil is for the purpose of salvation. We know that we are quite free in our thinking and intentions, but are not free to say and do whatever we think and intend. We can be atheists in our thoughts, denying the existence of God and blaspheming the holy contents of the church's Word; we can even want to destroy them utterly by what we say and do; but civil and moral and ecclesiastical laws hold us back. So we indulge in these ungodly and criminal practices in our thoughts and our wishes and even in our intentions, but still not in our actions. People who are not atheists are still quite free to harbor any number of evil thoughts, thoughts about cheating, lust, vengeance, and other senseless things, and even act them out at times.

Is it credible that if we did not have this complete freedom we would not only be beyond salvation but would completely perish?

[2] Listen to the reason. We are all immersed in many kinds of evil from birth. They are in our volition, and we love whatever is in our volition. That is, we love all the intentions that come from within; and we intend whatever we love. This love of our volition flows into our discernment and makes itself felt there as pleasure. It moves from there into our thoughts and into our conscious intentions. So if we were not allowed to think the way the love of our volition wants us to, the love that is within us by heredity, that love would stay closed in and never come out where we could see it. Any such hidden love for evil is like an enemy plotting against us, like pus in a sore, like a toxin in the blood, and like an infection in the chest. If they are kept hidden, they hasten us to our end.

On the other hand, when we are allowed to think about the evils of our life's love even to the point of wanting to act them out, they are healed by spiritual means the way a life-threatening illness is cured by physical means.

[3] I need to explain what we would be like if we were not allowed to think in keeping with the pleasures of our life's love. We would no longer be human. We would have lost the two abilities called freedom and rationality that are the essence of our humanity. The pleasures of those loves would take control of the inner reaches of our minds so completely that the door would be opened wide. We then would not be able to avoid talking and acting in similar fashion, displaying our madness not only to ourselves but to the whole world. Eventually we would not know enough to cover our private parts. It is to keep this from happening that we are allowed to think about and to intend the evils we have inherited, but not to utter and do them. In the meanwhile, we learn civic, moral, and spiritual principles that also work their way into our thinking and displace these insane principles. The Lord heals us by this means, though only to the extent that we know how to guard the door, and not unless we believe in God and ask for his help to resist our evils. Then to the extent that we resist them, he does not let them into our intentions, and eventually not into our thoughts.

[4] We do therefore have a freedom to think as we wish, in order that our life's love may come out of hiding into the light of our discernment; otherwise we would have no knowledge of our evil and could not abstain from it. It would then follow that the evil would gain strength within us to the point that there was no space for recovery within us and, since the evil of parents is passed on to their progeny, hardly any space for recovery in any children we might beget. The Lord makes sure, however, that this does not happen.