E vërteta, ose ajo që është e vërtetë, është një mënyrë për të përshkruar atë që është në fund të fundit reale. Në një nivel natyror, e vërteta mund të mendohet thjesht si ajo që është e saktë, ndërkohë që në zhvillimin tonë shpirtëror jeton, e vërteta mund të jetë mësimi i mësimeve të bazuara në shpirtërore ose, më mirë, pranueshmëria jonë ndaj tyre si të vërteta hyjnore. Por Swedenborg shkon edhe më tej në shpjegimin e tij të së vërtetës, duke mësuar se e vërteta është forma e dashurisë, ose si shprehet dashuria.

Në një farë kuptimi, e vërteta është një sistem shpërndarjeje për dashurinë dhe për shkak se ndarja e dashurisë është vetë qëllimi i realitetit, kjo e bën të vërtetën jashtëzakonisht të rëndësishme. Dhe ndërsa e vërteta mund të vijë në formën e rregullave dhe fakteve të thata dhe të ftohta, ajo është në maksimum një gjë e bukurisë së papërshkrueshme, diçka që na lëviz brenda.

Natyra e së vërtetës buron nga ideja se Zoti në thelbin e Tij është vetë dashuria, e përsosur dhe e pafundme, dhe se Ai na do përtej aftësisë sonë për të imagjinuar. Dhe ashtu siç duam që njerëzit që duam të na duan, po ashtu edhe Zoti ka dëshirën më të thellë që ne ta duam Atë; Dashuria e tij dëshiron të arrijë tek ne dhe të frymëzojë dashurinë nga ana tjetër.

Dashuria, megjithatë, nuk mund të veprojë më vete; ka nevojë për një medium për të punuar. Mendoni për këtë në këtë mënyrë: për të shprehur dashurinë për dikë, keni nevojë për një fytyrë me të cilën të buzëqeshni, një zë me të cilin të flisni, krahë për t'u përqafuar ose mjete të ndryshme që mund t'i përdorni për të bërë mirë, me dashuri. gjëra për njerëzit që doni. Pa këto gjëra është thjesht një ndjenjë, e ngecur brenda dhe mjaft e padobishme. Në njëfarë kuptimi, nëse nuk mund të shprehet, ekzistenca e tij nuk është me të vërtetë mjaft e plotë.

"E vërteta", atëherë, mund të përkufizohet si "shprehje e dashurisë" ose ndoshta si "dashuri e shprehur". Kjo mund të jetë mjaft e thellë dhe e bukur: shprehja në fytyrën e një nëne të re, duke parë fëmijën e saj për herë të parë - kjo është e vërteta, në një nivel përtej fjalëve. Ndjenja tek ajo shprehet, dhe ne e marrim atë dhe ndjejmë vetë një valë emocioni. Në një nivel akoma më të lartë, ne mund të përpiqemi të përfytyrojmë shprehjen në fytyrën e Zotit kur ai na shikon, dashurinë që derdhet prej tij; kjo është e vërteta në thellësinë e saj.

Por e vërteta vjen edhe në nivele më të ulëta. Mendoni për mënyrat se si i duam fëmijët tanë - nganjëherë kjo do të thotë të vendosim disa rregulla të rrepta bardh e zi. "Mbaji duart për vete" dhe "duhet të më bindesh" nuk tingëllojnë shumë të dashura, dhe ta bësh një fëmijë të nxjerrë plehrat nuk ngjall saktësisht ndjenja të ngrohta dhe mendime poetike. Por ne në fakt po i duam kur u japim mësime që do t'i ndihmojnë ata të jenë njerëz të mirë, edhe nëse kjo dashuri nuk shkëlqen nga sipërfaqja e asaj që po themi. Zoti duhet të na trajtojë në të njëjtën mënyrë ndonjëherë, veçanërisht në fazat e hershme të rritjes sonë shpirtërore. "Ti nuk do të vrasësh" nuk tingëllon aq i dashur, dhe urdhri për të mos lakmuar mund të duket jorealist dhe i padrejtë në kufi. Megjithatë, nëse i shikojmë nga afër, mund të shohim se ata janë të dashur dhe po na bëjnë të jemi njerëz të dashur.

Pra, e vërteta vjen në shumë nivele dhe në shumë forma, e formësuar dhe e përshtatur në mënyra të ndryshme që ne mund të udhëhiqemi të jemi të mirë dhe të dashur. Kjo është arsyeja pse kaq shumë gjëra të ndryshme në Bibël - gurët, uji, vera, bimët, shpatat dhe shumë të tjera - të gjitha përfaqësojnë të vërtetën; të gjithë kanë nuanca kuptimi që pasqyrojnë shumë lloje të së vërtetës që Zoti përdor për të na udhëhequr.

Megjithatë, në zemër, e gjithë e vërteta është një mënyrë për të ndarë dashurinë. Nëse e shikojmë këtë, do ta vlerësojmë siç duhet.

(Riferimenti: Apokalipsi i shpjeguar 434; Sekretet Qiellore 1904 [3], 3077, 3207 [1-3], 3295, 3509 [2], 4247, 5912, 6880, 7270 [2-3], 8301 [2], 8456, 9407, Arcana Coelestia 9407 [13], 9806, 10026; Urtësia Hyjnore 9; Providenca Hyjnore 10, 36; Apokalipsi i shpjeguar 627 [5-6]; Doktrina e Jetës për Jeruzalemin e Ri 36; Jeruzalemi i Ri dhe Mësimet e Tij Qiellore 24; Feja e vërtetë e krishterë 209 [2-4], 224 [1-2], 379, 398)

626. APOCALYPSE. CHAPTER 11.

1. And there was given to me a reed like a staff; and the angel stood near, saying, Rise, and measure the temple of God, and the altar, and them that worship therein.

2. And the court which is without the temple cast out, and measure it not, for it is given to the nations, and the holy city shall they trample down forty-two months.

3. And I will give unto my two witnesses, and they shall prophesy a thousand two hundred and sixty days, clothed in sackcloth.

4. These are the two olive trees and the two lamp stands standing before the God of the earth.

5. And if anyone will hurt them, fire shall go forth out of their mouth and shall devour their enemies; and if anyone will hurt them, thus must he be killed.

6. These have power to shut heaven, that the rain rain not in the days of their prophecy; and they have power over the waters to turn them into blood, and to smite the earth with every plague as often as they will.

7. And when they shall have finished their testimony, the beast that cometh up out of the abyss shall make war with them and overcome them and kill them.

8. And their bodies shall be upon the street of the great city which spiritually is called Sodom and Egypt, where also our Lord was crucified.

9. And they of the peoples and tribes and tongues and nations shall see their bodies three days and a half, and shall not suffer their bodies to be placed in sepulchers.

10. And they that dwell upon the earth shall rejoice over them and shall be glad, and shall send gifts one to another, because those two prophets tormented them that dwell upon the earth.

11. And after the three days and a half the spirit of life from God entered into them, and they stood upon their feet, and great fear fell upon them that beheld them.

12. And they heard a great voice out of heaven saying unto them, Come up hither. And they went up into heaven in the cloud; and their enemies beheld them.

13. And in that hour was there a great earthquake, and the tenth part of the city fell, and there were killed in the earthquake names of men seven thousand; and the rest became afraid, and gave glory to the God of heaven.

14. The second woe is past; behold, the third woe cometh quickly.

15. And the seventh angel sounded; and there were great voices in heaven, saying, The kingdoms of the world are become our Lord's and His Christ's, and He shall reign unto the ages of the ages.

16. And the twenty-four elders who sit before God upon their thrones fell upon their faces and worshiped God,

17. Saying, We give Thee thanks, O Lord God Almighty, who is, and who was, and who is to come, because Thou hast taken Thy great power and entered upon the kingdom.

18. And the nations were angered, and Thy anger is come, and the time of the dead to be judged, and to give the reward to Thy servants, the prophets and the saints, and to them that fear Thy name, the small and the great, and to destroy them that destroy the earth.

19. And the temple of God was opened in heaven, and there was seen in His temple the ark of His covenant; and there were lightnings and voices and thunders and an earthquake and great hail.

EXPOSITION

Verses 1, 2. And there was given to me a reed like a staff; and the angel stood near saying, Rise, and measure the temple of God, and the altar, and them that worship therein. And the court which is without the temple cast out, and measure it not, for it is given to the nations; and the holy city shall they trample down forty-two months.

1. "And there was given to me a reed like a staff," signifies the mode of visitation, that is, of exploring the quality of the church in respect to truth and to good n. 627; "and the angel stood near saying," signifies the Lord's will and command (n. 628); "Rise, measure the temple of God, and the altar, and them that worship therein," signifies that he should explore the church, what is its quality in respect to the reception of Divine truth and Divine good, and thence in respect to the worship of the Lord. n. 629).

2. "And the court which is without the temple cast out, and measure it not," signifies that the external of the Word, and thence of the church and of worship, is not to be explored n. 630; "for it is given to the nations," signifies since it has been perverted by evils of life and falsities of doctrine n. 631; "and the holy city shall they trample down," signifies that they will destroy all the doctrine of truth and good from the Word n. 632; "forty-two months," signifies even to the end of the old church and the beginning of the new n. 633.